Selamat Sore!
Bij ons half 5 in de middag, bij jullie half 12 's ochtends. Het tijdsverschil is even wennen maar dat is niet het gekste. Nasi Goreng als ontbijt wel. Na een geweldig uitzwaaicomite vervolgd door een vermoeiende vlucht van 13 uur kwamen we eindelijk aan op Kuala Lumpur voor onze overstap. Op zoek naar het shoppingcenter kwamen we van een koude kermis thuis, want er was nergens (!) ook maar een elektronicazaak te bekennen. Niet dat we ook nog maar een beetje capabel waren om een leuke gadget te scoren, want zowel L. als ik waren werkelijk gevloerd van deze lange reis. Zoals L. later tegen mij zei: ongelooflijk dat je toch zo brak uit zo'n goed verzorgde vlucht kan komen. En verzorgd, it was. Maar dat kost ook wel wat knaken, voor al onze medepassagiers dan...Na deze overstap via Kuala Lumpur, die we voornamelijk voor pampus liggend heben doorgebracht, kwamen we na een avontuurlijke busrit eindelijk aan in de smoghemel: Jakarta! Over de busrit kan ik lang en kort zijn maar een paar dingen zijn mij helemaal duidelijk geworden: Als je niet toetert en/of bumperkleeft (liefst tegelijkertijd) hoor je er niet bij. Het maakt daarvoor niet uit welk stuk ijzer je gebruikt, een paar wielen en een toeter is all you need.
Jakarta dus. Deze stad is (in nog slechts enkele oogopslagen bekeken) bijzonder in veel opzichten: je ruikt er niks en van alles tegelijk -zowel lekker als minder lekker. We hebben met onze tassen nu al veel bekijks van de lokale bevolking maar ook struikelen we bijna over het aanbod taxi's, tuktuks en guides. 'Touli, touli, taxi?' of 'Hallo Mister!' zijn ons niet meer vreemd. Vriendelijk maar dwingend 'Tidak, terima kasih' werkt gelukkig in de meeste gevallen prima. Soms komt er -vast door de vermoeidheid- nog wel eens iets anders uit (zo riep L. heel vriendelijk tegen de hoteljongen 'Selamat makan!' voor het brengen van onze handdoeken), maar als je er lief bij lacht knikken ze zonder blikken of blozen gewoon terug. Het is fijn om te zien hoe beleefd mensen hier zijn, ook als ze je niet in hun taxi willen duwen. Ze zijn erg nieuwsgierig en vriendelijk. Dat belooft dus wat!
Vandaag zullen we ons vooral bezighouden met eten, slapen, en de standaardzinnetjes GOED uit ons hoofd leren. Morgen zullen we dan de stad echt gaan bekijken en op bezoek gaan bij een collega van de tante van L. Niet alleen brengen we een pakketje langs maar hopen we dat hij ons ook nog aan waardevolle tips kan helpen zodat we in deze korte tijd niets van deze stad hoeven te missen. Want eerlijk is eerlijk: langer dan een paar dagen is het hier echt niet uit te houden. Afgezien van het feit dat ik vandaag al 20 Kreteksigaretten heb meegerookt (waarvan 10 in dit internetcafe) is de smog (in ieder geval voor mensen zoals wij die het niet gewend zijn) niet te harden. Lekker alle hoogtepunten van deze stad bekijken dus en dan op naar de vrije natuur! We houden jullie op de hoogte!
(Kijk voor de andere kant van het verhaal op http://lukehardy.waarbenjij.nu)
Bij ons half 5 in de middag, bij jullie half 12 's ochtends. Het tijdsverschil is even wennen maar dat is niet het gekste. Nasi Goreng als ontbijt wel. Na een geweldig uitzwaaicomite vervolgd door een vermoeiende vlucht van 13 uur kwamen we eindelijk aan op Kuala Lumpur voor onze overstap. Op zoek naar het shoppingcenter kwamen we van een koude kermis thuis, want er was nergens (!) ook maar een elektronicazaak te bekennen. Niet dat we ook nog maar een beetje capabel waren om een leuke gadget te scoren, want zowel L. als ik waren werkelijk gevloerd van deze lange reis. Zoals L. later tegen mij zei: ongelooflijk dat je toch zo brak uit zo'n goed verzorgde vlucht kan komen. En verzorgd, it was. Maar dat kost ook wel wat knaken, voor al onze medepassagiers dan...Na deze overstap via Kuala Lumpur, die we voornamelijk voor pampus liggend heben doorgebracht, kwamen we na een avontuurlijke busrit eindelijk aan in de smoghemel: Jakarta! Over de busrit kan ik lang en kort zijn maar een paar dingen zijn mij helemaal duidelijk geworden: Als je niet toetert en/of bumperkleeft (liefst tegelijkertijd) hoor je er niet bij. Het maakt daarvoor niet uit welk stuk ijzer je gebruikt, een paar wielen en een toeter is all you need.
Jakarta dus. Deze stad is (in nog slechts enkele oogopslagen bekeken) bijzonder in veel opzichten: je ruikt er niks en van alles tegelijk -zowel lekker als minder lekker. We hebben met onze tassen nu al veel bekijks van de lokale bevolking maar ook struikelen we bijna over het aanbod taxi's, tuktuks en guides. 'Touli, touli, taxi?' of 'Hallo Mister!' zijn ons niet meer vreemd. Vriendelijk maar dwingend 'Tidak, terima kasih' werkt gelukkig in de meeste gevallen prima. Soms komt er -vast door de vermoeidheid- nog wel eens iets anders uit (zo riep L. heel vriendelijk tegen de hoteljongen 'Selamat makan!' voor het brengen van onze handdoeken), maar als je er lief bij lacht knikken ze zonder blikken of blozen gewoon terug. Het is fijn om te zien hoe beleefd mensen hier zijn, ook als ze je niet in hun taxi willen duwen. Ze zijn erg nieuwsgierig en vriendelijk. Dat belooft dus wat!
Vandaag zullen we ons vooral bezighouden met eten, slapen, en de standaardzinnetjes GOED uit ons hoofd leren. Morgen zullen we dan de stad echt gaan bekijken en op bezoek gaan bij een collega van de tante van L. Niet alleen brengen we een pakketje langs maar hopen we dat hij ons ook nog aan waardevolle tips kan helpen zodat we in deze korte tijd niets van deze stad hoeven te missen. Want eerlijk is eerlijk: langer dan een paar dagen is het hier echt niet uit te houden. Afgezien van het feit dat ik vandaag al 20 Kreteksigaretten heb meegerookt (waarvan 10 in dit internetcafe) is de smog (in ieder geval voor mensen zoals wij die het niet gewend zijn) niet te harden. Lekker alle hoogtepunten van deze stad bekijken dus en dan op naar de vrije natuur! We houden jullie op de hoogte!
(Kijk voor de andere kant van het verhaal op http://lukehardy.waarbenjij.nu)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten