Om maar meteen met een achterstevoren-berichtje met de deur in huis te vallen: L. is weer beter (uh, was ie ziek dan?)! Na drie dagen radiostilte, bevinden we ons in een van de twee toeristische stadsharten van Yogyakarta, waar we bijkomen in het toepasselijke, dutch-managed 'Tulips Hotel' (zei iemand daar heimwee?). Dat 'bijkomen' stukje gold de afgelopen twee dagen dus met name voor L., die zich moest bezighouden met een eigen intern conflict wat zich uitte in koorts en -discreet omschreven- vochtverlies. Aangezien ik niet veel voor hem kon doen drentelde ik maar wat heen en weer tussen warme badjes en koele vochtige handdoeken en het achterstallig uitlaten van z'n DS-doggies. Als ie zelfs daar geen zin meer in heeft.... En dus bleef ik samen met mijn bakolie dichtbij: namelijk bij het zwembad. Om de zoveel tijd ging ik, a.k.a Myrle goreng even checken hoe het met mijn slapende lief ging, maar echt veel verbetering kwam er niet in. Gelukkig pakte het rusten uiteindelijk toch nog heel goed uit en zit ie nu naast mij rechtop een stukje te typen met het hoofd verrassend koel en de ogen open. En dus is er vandaag ook heel optimistisch zojuist een dagtrip naar Borobudur geboekt voor morgen en een spektaculair Ramaya-ballet (niet alleen volgens alle touroperators maar ook volgens de lonely planet) voor zaterdag!
Van Yogya hebben we tot nu toe gezien:De pizzahut (just love the lasagna) en van afstand het Kraton (in ons jargon: het crouton) oftewel de plek-huis-tuin-enorm-gebied-thingie waar de sultan woont. Om er even wat verdieping in te brengen heb ik van een local nog wat insidersinfo gekregen dat deze sultan in tegenstelling tot zijn voorganger slechts 1 vrouw heeft in plaats van 21. Verder hebben we nog geen flauw idee wat er precies te zoeken is. Wat we wel hebben gedaan: ons voor twee euro het laplazarus gezweet in een enorme gamehal. Zelfs de locals die met ons op de foto wilden dropen af nadat ze ons vakkundig wat spelterroristen hadden zien afmaken met een shotgun.
Veel spectaculairs is er dus niet gebeurd, maar ander spectaculair nieuws heb ik wel: vandaag gaan L. en ik vieren dat we officieel ons bachelordiploma gehaald hebben! Als wij straks in ons bedje liggen is in Nederlandse tijd de officiele bachelor diplomauitreiking in Leiden net aangetreden, maar voor die tijd heffen wij er alvast een pisang goreng op -en om de boel weer wat meer solide te maken van binnen. Het is een rare gewaarwording dat de Indonesische keuken zelfs na zes weken schijnbaar nog niet kan wennen.
Morgen Borobudur, en daarna maken we kennis met de grootste Indonesische nationale feestdag: Onafhankelijkheidsdag. De 'Merdeka' wordt hier in Indonesische op z'n zachtst gezegd vrij uitgebreid gevierd en de voorbereidingen worden al tijden van tevoren getroffen. Ik ben benieuwd wat Onafhankelijkheidsdag in Yogyakarta ons zal brengen. Maar nu eerst...een pisang!
Van Yogya hebben we tot nu toe gezien:De pizzahut (just love the lasagna) en van afstand het Kraton (in ons jargon: het crouton) oftewel de plek-huis-tuin-enorm-gebied-thingie waar de sultan woont. Om er even wat verdieping in te brengen heb ik van een local nog wat insidersinfo gekregen dat deze sultan in tegenstelling tot zijn voorganger slechts 1 vrouw heeft in plaats van 21. Verder hebben we nog geen flauw idee wat er precies te zoeken is. Wat we wel hebben gedaan: ons voor twee euro het laplazarus gezweet in een enorme gamehal. Zelfs de locals die met ons op de foto wilden dropen af nadat ze ons vakkundig wat spelterroristen hadden zien afmaken met een shotgun.
Veel spectaculairs is er dus niet gebeurd, maar ander spectaculair nieuws heb ik wel: vandaag gaan L. en ik vieren dat we officieel ons bachelordiploma gehaald hebben! Als wij straks in ons bedje liggen is in Nederlandse tijd de officiele bachelor diplomauitreiking in Leiden net aangetreden, maar voor die tijd heffen wij er alvast een pisang goreng op -en om de boel weer wat meer solide te maken van binnen. Het is een rare gewaarwording dat de Indonesische keuken zelfs na zes weken schijnbaar nog niet kan wennen.
Morgen Borobudur, en daarna maken we kennis met de grootste Indonesische nationale feestdag: Onafhankelijkheidsdag. De 'Merdeka' wordt hier in Indonesische op z'n zachtst gezegd vrij uitgebreid gevierd en de voorbereidingen worden al tijden van tevoren getroffen. Ik ben benieuwd wat Onafhankelijkheidsdag in Yogyakarta ons zal brengen. Maar nu eerst...een pisang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten