Mijn vader besluit al zijn aandacht te richten op zijn koffie en zucht. 'Zeg dan gewoon dat je er zelf zo nodig heen moet'. Ik opper dat een kerstboom voor mij toch in-der-daad handiger te halen is met de otoooo en dat het toch maar vijf minuten rijden is naar het tuincentrum. 'Dooreten en dan gaan we,' zegt mijn moeder dus resoluut. En wel je geld meenemen! Tuurlijk, tuurlijk..
Eenmaal aangekomen banen we ons een weg tussen alle feestelijke accesoires met blerende kinderen eraan naar de kerstbomen. Het is maar goed dat mijn vader de kar heeft zodat ie net niet over de voeten van alle extreem langzaam sjokkende kerstinkopende families kan rijden. Wij volgen.
Buiten staan de kerstbomen en twee klappertandende ouders. 'Ik heb het koud, ik wil naar binnen...' Maar ik ben op zoek naar de Perfecte Kerstboom, dus ze zullen even moeten doorklapperen. 'Had je je maar beter aan moeten kleden.' Ik betrap mezelf er bijna op dat ik dat altijd al eens had willen zeggen aangezien ik dat na 21 jaar (ik geef toe: soms wel terecht) nog steeds regelmatig te horen krijg.
Maar: de Perfecte Boom is gevonden. Net als vroegah opgetuigd met mams maar dan recht. En dat dan weer dankzij de hulp van paps! En: er liggen cadeaus (sponsored by) onder en de kamer ruikt naar dennen en ik ben er dus echt helemaal klaar voor. Laat de tentamens maar komen! Zucht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten