Al in oktober kocht ik na hard sparen samen met L. ons ticket voor twee (!) heerlijke satemaanden. Daar ik in juli net verhuisd was en den spaarrekening de Ikea-kas flink gespekt had, waren er niet veel cijfers voor en na de komma meer te ontdekken. Dus, besloot ik om eerst het financiele plaatje in orde te maken voordat ik iets aan mijn ouders zou vertellen. Hoewel de kast ineens vol stond met Indonesie reisgidsen en mijn geld op mysterieuze wijze verdween zodat ik plotseling iedere maand arm was, hadden mijn ouders niets in de gaten. Tot gisteren...
'Mag ik even in je agenda kijken?' vroeg mijn moeder. 'Tuurlijk', zei ik, niet denkend aan het enige stukje tekst wat er in deze agenda stond. Terwijl ik mijn voorraadkast aan het inruimen was hoorde ik vanachter de eettafel: 'Wie gaat er naar Indonesie?' 'Hoezo?' vroeg ik dom (maar eigenlijk meer geschrokken & verbaasd). 'Nou, dat staat hier....'
Tja. En dan kom je er niet meer onderuit natuurlijk. Mijn moeder merkte scherp op dat datum van vertrek en terugkomst best ver uit elkaar lagen (en nee, het is geen dagagenda). Ik zei dat ze maar even moest tellen hoeveel weken het waren. Toen ze de drie weken passeerde werd ze steeds nerveuzer, en toen bleek dat het er acht waren was ze geloof ik blij dat ze de koffie al op had zodat ze zich aan de tafelrand kan vasthouden. 'Jee...achtwekenzestigdagentweemaanden naar Indonesie...'
Mijn vader zat lachend aan de andere kant van de tafel zijn agenda nog steeds even mooi te vinden. Alles is al geregeld dus ze kunnen niet veel anders. Ze hebben welgeteld nog zes maanden om zich voor te bereiden. En dat zal vast lukken, want nu mijn 'geheim' ontdekt is, kan ik er eindelijk non-stop over praten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten