Ziekelijk blij

Wanneer ik vrijdag in de middag zo wit als een laken thuiskom, haal ik ternauwernood het toilet. Buikgriep! En dat terwijl Luyken enkele uren later aan zal komen. Ik kruip in mijn bed maar het mag niet baten: tegen de tijd dat Luyken er is sta ik als een ziek vogeltje op het station op hem te wachten. Maar wel vreselijk blij, natuurlijk! We hopen beiden dat de nachtrust mij goed zal doen, maar jammer genoeg lig ik de volgende dag met koorts op bed. We slagen er nog wel in om allebei een mooie "University of Glasgow" trui te scoren maar dan is het feest toch echt voorbij. Terwijl buiten voor het eerst sinds 2 weken het zonnetje niet ophoudt met schijnen, liggen wij gezellig knus op bed. Gelukkig wordt er ontzettend goed voor mij gezorgd. Ziek zijn wanneer je mannetje komt is niks, maar ziek zijn wanneer je ALLEEN in het buitenland bent is drie keer meer niks. En dus genoot ik van alle goede zorgen en voelde ik mij zondag goed genoeg om Luyken zoveel mogelijk van mijn leventje hier te laten zien. En dan realiseer je je pas dat je in korte tijd best veel nieuwe ervaringen op doet! Gelukkig hoef ik nog maar 3,5 week af te tellen voordat ik opnieuw mijn ervaringen live kan delen. En dan hopelijk met lekkere Schotse snackies en zonder rommelbuik!
Omdat het witte lakentje niet in de stemming was voor foto's en video's, hier wat materiaal van de wandel-dag....