Gebeureauclamineerd

Met mijn alleraardigste gezicht sta ik met al mijn documenten aan de balie. Volgens mijn huisbaas is het nodig dat ik mij inschrijf in de gemeente omdat ze alles netjes volgens de boekhouding moet doen. Geen probleem, dacht ik. De mevrouw aan de balie neemt mijn contract in ontvangst en geeft mij 3 A4 aan formulieren terug. 'Om in te vullen voor Council Tax'.
Nu hebben ze hier best een aardig systeem voor studenten. Ze hebben hier geen studiefinanciering, maar studenten hoeven GEEN belasting af te dragen EN krijgen bij heel veel winkels korting. Op vertoon van je studentenkaart ten minste. En ja, daar wringt blijkbaar een schotse schoen. Want omdat ik volgens de universiteit een 'visiting postgraduate' ben, heb ik geen recht op een studentenkaart. En dat zit hem in het woordje 'visiting'. In plaats daarvan schreven ze heel coulant een mooie brief voor mij met een handtekening van het hoofd van de afdeling erop. Letterlijk stond daar het volgende: 'Myrle Kemperman does not have a student card but I am writing to request that you afford her normal University of Glasgow student status'. Nou, daar was ik best van onder de indruk. Meteen die brief onder de lamineermachine gegooid want ja, een surrogaat van mijn studentenkaart, daar moet je zuinig op zijn.
Helaas had de mevrouw van de gemeente hele andere ideeen over mijn brief die ik uiteraard met alle documentatie- weer inleverde. Met een nors gezicht bleef ze achtereenvolgens maar vragen naar mijn studentenkaart, studentnummer en bewijs van inschrijving. En nee, naar mijn mooi gelamineerde brief-kaart wilde ze niet kijken zolang ik niet bij een schotse onderwijsinstelling stond ingeschreven. Mijn papieren nam ze aan maar, zo zei ze, ze kon niks voor mij betekenen en het leek haar verstandig als ik het nogmaals aan de universiteit zou voorleggen. Terwijl bij de universiteit mijn formulier op mysterieuze wijze wel door de ene, maar niet door de andere afdeling geaccepteerd werd had ik pas echt een topdag toen ik thuiskwam en er een dikke rekening op de mat lag. Natuurlijk van de gemeente. Binnen 5 minuten weggewerkt en binnen een dag een rekening van 300 pond (!) voor de eerste twee maanden!- op de deurmat. Als ik niet zo pissig was geweest zou ik bijna bewondering krijgen voor de efficiente manier van werken.
Na een hoop communicatie tussen de gemeente, de universiteit en ik (want echt, in de wereld van de bureaucratie trekken ze ALLES na, als ik op mijn 16e ooit een Mars zou hebben gestolen zouden ze het vast hebben geweten!) kreeg ik gisteren de verlossende brief die eruit zag als dezelfde rekening maar met daaronder in vetgedrukte letters: This property has been exempted from council tax. Eindelijk! En laat ik nou net nog wat lamineervellen over hebben.