K&K Peace

Ben je net een paar weken in het buitenland, loop je net een revolutionaire ontwikkeling thuis mis! Alhoewel, niet echt mis, want via de Skype was ik toch bijna live getuige van onze twee dames die duidelijk een vredespact gesloten leken te hebben omtrent het lekkerste mandje in huis. Alsof ze het mandje precies door tweeen hebben gedeeld hebben ze een oplossing gevonden om samen maar toch niet helemaal samen lekker te slapen. Hoewel, twee paar chagrijnige oogjes zijn nog open, want je weet natuurlijk maar nooit of 'de ander' misschien niet van plan is toch uit het mandje te stappen. En ja, opstaan is plaats vergaan. Het blijven natuurlijk vrouwen...

Gebeureauclamineerd

Met mijn alleraardigste gezicht sta ik met al mijn documenten aan de balie. Volgens mijn huisbaas is het nodig dat ik mij inschrijf in de gemeente omdat ze alles netjes volgens de boekhouding moet doen. Geen probleem, dacht ik. De mevrouw aan de balie neemt mijn contract in ontvangst en geeft mij 3 A4 aan formulieren terug. 'Om in te vullen voor Council Tax'.
Nu hebben ze hier best een aardig systeem voor studenten. Ze hebben hier geen studiefinanciering, maar studenten hoeven GEEN belasting af te dragen EN krijgen bij heel veel winkels korting. Op vertoon van je studentenkaart ten minste. En ja, daar wringt blijkbaar een schotse schoen. Want omdat ik volgens de universiteit een 'visiting postgraduate' ben, heb ik geen recht op een studentenkaart. En dat zit hem in het woordje 'visiting'. In plaats daarvan schreven ze heel coulant een mooie brief voor mij met een handtekening van het hoofd van de afdeling erop. Letterlijk stond daar het volgende: 'Myrle Kemperman does not have a student card but I am writing to request that you afford her normal University of Glasgow student status'. Nou, daar was ik best van onder de indruk. Meteen die brief onder de lamineermachine gegooid want ja, een surrogaat van mijn studentenkaart, daar moet je zuinig op zijn.
Helaas had de mevrouw van de gemeente hele andere ideeen over mijn brief die ik uiteraard met alle documentatie- weer inleverde. Met een nors gezicht bleef ze achtereenvolgens maar vragen naar mijn studentenkaart, studentnummer en bewijs van inschrijving. En nee, naar mijn mooi gelamineerde brief-kaart wilde ze niet kijken zolang ik niet bij een schotse onderwijsinstelling stond ingeschreven. Mijn papieren nam ze aan maar, zo zei ze, ze kon niks voor mij betekenen en het leek haar verstandig als ik het nogmaals aan de universiteit zou voorleggen. Terwijl bij de universiteit mijn formulier op mysterieuze wijze wel door de ene, maar niet door de andere afdeling geaccepteerd werd had ik pas echt een topdag toen ik thuiskwam en er een dikke rekening op de mat lag. Natuurlijk van de gemeente. Binnen 5 minuten weggewerkt en binnen een dag een rekening van 300 pond (!) voor de eerste twee maanden!- op de deurmat. Als ik niet zo pissig was geweest zou ik bijna bewondering krijgen voor de efficiente manier van werken.
Na een hoop communicatie tussen de gemeente, de universiteit en ik (want echt, in de wereld van de bureaucratie trekken ze ALLES na, als ik op mijn 16e ooit een Mars zou hebben gestolen zouden ze het vast hebben geweten!) kreeg ik gisteren de verlossende brief die eruit zag als dezelfde rekening maar met daaronder in vetgedrukte letters: This property has been exempted from council tax. Eindelijk! En laat ik nou net nog wat lamineervellen over hebben.

Crochet chick

Omdat men op de regenachtige dagen graag wat te doen heeft heb  ik mijn uberkneuterige hobby er maar weer bijgepakt. In mjn zoektocht naar fatsoenlijke wol (wat in Nederland nu eenmaal moeilijk te vinden is) stuitte ik ineens op een complete handwerkafdeling. Gewoon, in het lokale warenhuis! Ik was even vergeten hoe kneuterig dit land ook alweer is. Tussen de omaatjes vond ik de Perfecte Wol en na flink wat avondjes is mijn lekkere multifunctionele sjaal af. Ik zou zeggen: laat de zomer maar komen! Eh...

Grafstemming

Een ruime maand is er inmiddels voorbij sinds ik naar Glasgow vertrok. Inmiddels ben ik redelijk gesettled in 'mijn' tijdelijke nieuwe woonplaats, dus werd het tijd voor wat sightseeing! Maar wat doe je, als het water constant met bakken uit de lucht komt? Wachten, dus. Afgelopen weekend scheen eindelijk het zonnetje en dus werd het tijd voor de eerste sightseeing-hotspot. Geen hippe clubs, pubs of bars, maar: de Necropolis. De oudste begraafplaats van deze stad en slechts 5 minuten lopen van mijn huis. MET mooi uitzicht over de stad.
Inmiddels heb ik een lotgenoot ontmoet die voor haar stage bij hetzelfde departement werkt als ik en nagenoeg ook hetzelfde heet: Myrte. Door deze overeenkomst denken mensen van het departement ook dat wij elkaar al jaren kennen, want Myrte en Myrle uit Nederland, dat kan geen toeval zijn. Nou, toch wel, maar door dit toeval heb ik er wel een gezellig activiteiten-maatje bijgekregen!
Uitzicht op begraafplaats & Myrte en ik!

Uitzicht op mijn wijk & grafsteen voor professoren van de University of Glasgow

De Cathedral & nog een uitzicht-stukje!

Foe Yong Hiya

Met al mijn tassen boodschappen kom ik de keuken binnenzeilen. En daar staat ze. Verlegen schudt ze mijn hand. 'Hiu', zo stelt ze zich voor.  Een van de twee nieuwe huisgenoten voor de komende vier maanden. Ze heeft haar jas nog aan, want ze komt alleen het contract tekenen om daarna weer terug te reizen naar het Chinees restaurant van haar ouders in Edinburgh. Een native, dus! Ze gaat op kamers omdat ze in het ziekenhuis werkt als verloskundige, en nu (op 24 jarige leeftijd) graag wil leren om op eigen benen te staan. Dit staat, voor zover ik begrijp, blijkbaar los van al het werk dat ze nog steeds bij haar ouders in het restaurant moet doen. Doordeweeks is ze vroedvrouw, in het weekend serveert ze foe yong hai. Haar ouders hebben het waarschijnlijk te druk om af en toe even langs te komen.
Ik heb een beetje met haar te doen. Ik vraag of ze niet even haar jas uit wil doen, misschien wil ze een kopje thee? Maar de Chinese beleefdheid zelve houdt haar jas netjes aan en haar koffer stijf dicht. Een koffertje zo groot als mijn handbagagekoffertje. Geen tutteltjes of wat dan ook. Ik vraag me af of het iets Chinees' is ofgewoon haar persoonlijkheid. Als ze de deur uitstapt zegt ze: 'You want some Chinese food? Noodles?'. Nou, dat laten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen. 'Doe maar iets wat over is,' zeg ik nog. 'Maar ik ben wel pas half 11 vanavond thuis hoor', sluit ze af voordat ze gauw weer vertrekt.
Als ze weg is kijk ik in haar kamer. Een onopgemaakt bed, en een doekje zou geen overbodige luxe zijn. Ik pak lekker fris beddengoed, kussenslopen en maak het bed op. Met een sopje doe ik de rest en twee kaarsjes maken de sfeer. Want zo'n eerste nacht uit huis is toch best een beetje spannend. En tegen een fris bedje....daar kan zelfs de beste foe yong hai niet tegenop!

Ziekelijk blij

Wanneer ik vrijdag in de middag zo wit als een laken thuiskom, haal ik ternauwernood het toilet. Buikgriep! En dat terwijl Luyken enkele uren later aan zal komen. Ik kruip in mijn bed maar het mag niet baten: tegen de tijd dat Luyken er is sta ik als een ziek vogeltje op het station op hem te wachten. Maar wel vreselijk blij, natuurlijk! We hopen beiden dat de nachtrust mij goed zal doen, maar jammer genoeg lig ik de volgende dag met koorts op bed. We slagen er nog wel in om allebei een mooie "University of Glasgow" trui te scoren maar dan is het feest toch echt voorbij. Terwijl buiten voor het eerst sinds 2 weken het zonnetje niet ophoudt met schijnen, liggen wij gezellig knus op bed. Gelukkig wordt er ontzettend goed voor mij gezorgd. Ziek zijn wanneer je mannetje komt is niks, maar ziek zijn wanneer je ALLEEN in het buitenland bent is drie keer meer niks. En dus genoot ik van alle goede zorgen en voelde ik mij zondag goed genoeg om Luyken zoveel mogelijk van mijn leventje hier te laten zien. En dan realiseer je je pas dat je in korte tijd best veel nieuwe ervaringen op doet! Gelukkig hoef ik nog maar 3,5 week af te tellen voordat ik opnieuw mijn ervaringen live kan delen. En dan hopelijk met lekkere Schotse snackies en zonder rommelbuik!
Omdat het witte lakentje niet in de stemming was voor foto's en video's, hier wat materiaal van de wandel-dag....