Zegt ze stoer. Maar ondertussen zag ik er mooi wel tegenop natuurlijk. Gelukkig werd ik geholpen door een zeer daadkrachtige mevrouw die zonder waarschuwing maar wel met vakkundige verbale begeleiding ('Het wordt nooit een feest he?') een naald in mijn rechterarm, linkerarm en rechterbeen stak. Om het plaatje compleet te maken ging ik vlak nadat ze de laatste naald eruit haalde ook nog bijna van mijn stokje.
En nu voelt het alsof die mevrouw stiekem met een breinaald in mijn arm heeft zitten poeren. Mijn spieren doen zeer en ik voel mij nog steeds niet helemaal 100%. Volgende maand moet ik nog een keer om mijn laatste shot te halen. Maar dan ben ik wel helemaal ready to go. Laat die jungle maar komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten