Droogpudding

Zuchtend zoek ik nog even de kasten af naar iets lekkers om mee te nemen naar mijn ouders. Ik ben het hele weekend weggeweest en de Albert Heijn is nog niet open om iets lekkers te halen als ik ga vertrekken. Leuke bloemetjes en dergelijke kan ik ook wel vergeten; alles is dicht. Dan bedenk ik mij dat ik nog een lekker toetje in de koelkast heb staan. Ik kijk erop en zie dat ie eigenlijk al een beetje over datum is, maar ik besluit dat het wel kan. Het ziet er prima uit en met lege handen aankomen is ook weer zo....
Vol verlangen zet ik na het eten mijn over datum toetje op tafel en trek het karton eraf. En druk met mijn vinger direct in de pudding. Wat wil het geval: Het aluminium beschermlaagje is half over het toetje heen gesealed. Het resultaat is een toetje zo uitgedroogd als de Sahara en het illustratieve 'Nou, lekker toetje, Myr' van mijn fronsende moeder. Ach. Nog geen vijf minuten later zat ik aan mijn tweede Spiderman-ijsje van die dag. Lekker, eten bij je ouders!

Vaccinaziek

Ik voel me lamlendig en bejaard. Maar wel heel beschermd. En dat moet ook wel, met een Buiktyfus, DTP en Hepatitus A+B prik. Een noodzakelijk kwaad, maar niet per se de leukste. En gisteren was het dus zover: mijn vaccinaties. Om te voorkomen dat ik mogelijkerwijs tussen 6 planken thuiskom is een goede preventie voor mijn reis natuurlijk belangrijk. En dus spuit en slik ik mij suf om enge ziekten over twee maanden te voorkomen.
Zegt ze stoer. Maar ondertussen zag ik er mooi wel tegenop natuurlijk. Gelukkig werd ik geholpen door een zeer daadkrachtige mevrouw die zonder waarschuwing maar wel met vakkundige verbale begeleiding ('Het wordt nooit een feest he?') een naald in mijn rechterarm, linkerarm en rechterbeen stak. Om het plaatje compleet te maken ging ik vlak nadat ze de laatste naald eruit haalde ook nog bijna van mijn stokje.
En nu voelt het alsof die mevrouw stiekem met een breinaald in mijn arm heeft zitten poeren. Mijn spieren doen zeer en ik voel mij nog steeds niet helemaal 100%. Volgende maand moet ik nog een keer om mijn laatste shot te halen. Maar dan ben ik wel helemaal ready to go. Laat die jungle maar komen!

Beverfeest

Snel prop ik de tentstok door de tent terwijl ik mijn uiterste best doe niemand een oog uit te steken. Dat lukt, maar verder blijk ik geen ster in het opzetten van onbekende tentjes (moet deze stok nou in dit gat of in deze...?). Uiteindelijk slagen we er toch in ons mooie buitenverblijf zo strak als mogelijk op te zetten. Het Beverfeest kan beginnen!
Onder het genot van in ieder geval een goede catering en -in combinatie met gratis geschonken alcohol- steengoede muziek (Andre Hazes, carnavalmuziek en al lang vervallen hits) werd het een jolige avond die voor sommigen mensen nog tot diep in de nacht doorging en waar het contrast tussen noorder- en zuiderlingen zich langzaam openbaarde. Ik geloof dat ik nog nooit een feest met zo'n aparte dresscode heb gezien. Bergschoenen, broeken die de meeste mensen echt alleen maar op vakantie durven dragen en een uitermate hoge frequentie van kleding van The North Face. Alleen de partners van het personeel waagden zich een enkele keer gedurfd in kleding van de H&M en hoge laarzen. Als er al iemand van plan was om iets te jatten, had ie een fortuin aan kleding kunnen wegstouwen.
En toen zat het feest erop. Op een toch wel ongelooflijk terrein qua omvang en aankleding stonden een paar honderd tentjes gereed om beslapen te worden. Helaas bleek het voor mij een waar bibberfestijn: hoe warm de dag overdag nog was, zo koud was de nacht. Gelukkig ontdekte ik een zeer geslaagde manier om wakker te blijven na deze brakke nacht: de Powerturn. Een wagentje met twee motoren en twee bestuurders. Waar de 1 een gashendel heeft voor de linkerwielen en de ander een gashendel voor de rechter. Zonder remmen. En vandaag werd het mij ineens allemaal duidelijk: L. en ik kunnen voor geen meter coordineren met elkaar maar wel vreselijk veel lol hebben. Wat dit modderparcours betreft dan. Want druipend nat en onder de modder kwamen we -onder gejuich van omstanders- het karretje weer uit.
Na een warme douche, al het geklim, geklauter & andere activiteiten vertrokken we doodmoe weer naar huis. Ons mooie tentje getest, een kleurtje op de wangen en met nieuwe frisse energie. I love my job!

Tijdloos jubileum

Sprakeloos? So was I. Gisteren, ter ere van ons tweejarig samenzijn, kreeg ik van mijn vriend een zwaar pakketje ingepakt in zilverpapier. Pas toen ik het pakje openhad drong het een beetje tot mij door. ''Tijd', zei hij bij wijze van instructie, 'dat is wat ik je geef'. Ik zag alleen maar een superstoershiquegaafmooi horloge. Of ik 'm wel mooi vond, vroeg ie ietwat onzeker. 'Ik vind hem echt heel, heel mooi', kon ik uitbrengen toen ik mijn sprakeloosheid-stadium ietwat gepasseerd was. Sterker nog, ik vind hem steeds mooier nu hij op maat om mijn pols prijkt. Mijn besef van tijd is sterk toegenomen aangezien ik nu vijftig keer per dag kijk hoe laat het is.
En even de pimp-specificaties: Gemaakt van Stainless Steel, een wijzerplaat van Saphire Crystal en tot 100 mtr water-resistant. En: Swiss Made by Tissot. Dat zijn een hoop welverdiende Hoofdletters. Liefste, superdesuperbedankt voor dit schitterende cadeau! Je meisje is er ontzettend trots op!

PS:Wie weet hoe laat het is? Ikke! Ikke ikke!

Overwinning

Een beetje trilend zet ik mijn voet op het kleine witte stukje en ik hijs mezelf op. 'Je hebt helemaal geen hoogtevrees, anders was je hier niet eens aan begonnen!' roept de instructeur. Ik vervloek hem in stilte. Ik weet toch zeker zelf het beste waar ik bang voor ben?! Hoe dan ook, al binnen vijf minuten sta ik (heelhuids) weer beneden. Een beetje shaky legs, maar nog levend en nog in staat om grapjes te maken, wat een vrij goede graadmeter is voor mijn humeurpeil.
Een jaar geleden zou dit echt ondenkbaar zijn geweest. Al jaren heb ik last van hoogtevrees en sinds een tijd ben ik actief aan het proberen om deze te overwinnen (Mont Blanc was een goed begin, kan ik je vertellen). Maar nu was het tijd voor de volgende stap. Hoewel het misschien wat gek in de oren klinkt, was ik pas na het beklimmen van de Mont Blanc toe aan De Klimmuur. Waar je recht naar beneden kan kijken en daar ook te pletter,- ik bedoel, waar je klim- en hoogtevaardigheden op en top getest worden. Aangezien er vandaag een zeer voordelige aanbieding was, besloot ik dat ik de stap maar eens moest wagen.
Met mij mee ging een zeer geduldig en betrouwbaar studiegenootje zonder hoogtevrees. Na een korte instructie en een paar beurten klimmen en zekeren was de jongen klaar met opmerkingen maken over mijn niet bestaande hoogtevrees en mochten we het gelukkig zelf doen. Spannend! Ik denk dat ik minimaal twee liter aan angstzweet heb verloren. Maar ik heb weer een stukje overwonnen! In ieder geval weet ik na alle inspanning een ding zeker: Klimmen is letterlijk en figuurlijk TOPsport!

Chicken meal

Even een dagje terug naar 'huis': Werken bij de Wouw in Amsterdam. Lekker op de automatische piloot en tussendoor mooie spulletjes spotten. En het allermooiste: na het werk gezellig samen eten in het Vondelpark! Waar het bijna onmogelijk was om een vrij plekje te vinden maar waar, toen we eenmaal zaten, er een enorme hoeveelheid eten werd uitgepakt. 
Iedereen had zich gebogen over een eigen specialiteit. Het was een heerlijk zomers en feestelijk kippenhok. Hoewel ik nu officieel in Haarlem werk, hoop ik stiekem dat dit nog geen definitief afscheid betekent. Dames, jullie zijn op en top Wo(u)w!

Sok-aap

Et voila. Daar issie dan. Mijn Sok-aap. Ontstaan uit een middagje vrije tijd, een paar sokken, naald en draad, onvoorwaardelijke liefde en een mespuntje geduld. Nu heeft Partis er dus een vriendje bij. Maar: dit lieve Apie is nog naamloos en ik ben op zoek naar een paar leuke suggesties (dus niet Aapsok). Laat de creativiteit maar borrelen!

Steengoed

Sinds vijf minuten prijkt er een mooi zilveren hangertje met drie granaat steentjes om mijn nek. Geeft moed en doorzettingsvermogen en is goed als ik mij vermoeid voel. Niet verkeerd, dus. Een uitgebreide beschrijving zit erbij over hoe ik de stenen het beste kan onderhouden, afgesloten met veel liefs. Een beetje reclame verdient ze dus zeker wel, mijn nichtje! Nieuwsgierig geworden? Op haar webwinkel heeft ze nog veel meer mooie edelstenen als deze. Als je deze wit bekijken kun je hier klikken! Ik zeg alleen maar: bedankt!

Stoer suikergoed

'Je moet met mij mee in het spiegelpaleis!' gilt ze. Voordat ik kan protesteren worden er drie kaartjes gekocht. Eentje voor haar, eentje voor mij, en voor haar vriendinnetje. 'Ik weet de weg', roept ze. 'Tenminste...een beetje'. En inderdaad, we zijn verbazend snel weer buiten. Gelukkig maar. Als kind had ik verregaande maar bovenal levendige fantasieen over het hopeloos verdwalen (en nooit meer thuiskomen) bij het betreden van zulke attracties. Mijn nichtje niet: die vindt alles even leuk. En zo bevind ik mij enige tijd later samen met haar in de Octopus. Ineens heel bewust met wat mijn vader vroeger moest voelen: Je extra kilo's met spierkracht compenseren zodat je je kleine meid niet plet wanneer je hard in de rondte gaat. Hoewel mijn nichtje al een hele meid is weeg ik toch wel een tikkie zwaarder...maar dat mocht de pret niet drukken!

Gierend en gillend en onder instructies van mijn nichtje ('Nu gaat ie op z'n allerhardst!') blerde ik vrolijk mee, terwijl mijn oom verwoedde (en geslaagde) pogingen deed dit op de foto te zetten. Natuurlijk zei ik niet tegen mijn stoere nichtje dat ik het zelf best spannend vond. Want in die 5 jaar tijd dat ik voor het laatst in zo'n zwaai- en draaidingzat was ik wel een beetje vergeten hoe hard en hoog zoiets gaat. Gelukkig kon ik daarna uitkijken naar -voor mij- een van de meest tijdrovende klussen van de kermis: de snoepkraam. Zuurstokken met bananen-, aardbei-, yoghurt-, bahama-, zomer-, drop-, wijn-, kaneel-, perzik-, mandarijn-en-nog-meer-smaken. Je begrijpt het dilemma, dus kocht ik voor mijn eigen veiligheid gewoon maar een lolly en een werkelijk enorme bak suikerspin. Und jetzt: op de bank nagenieten van al deze heerlijkheden. Life is great.

Sonnige studie

Gaarkokend achter de studieboeken, gingen we naar buiten. Gewapend met samenvattingen, zonnebrillen en natuurlijk: de Macbook. Om een alleraardigst zonnig plaatje te schieten als afsluiter van een samen-studie week. Want: donderdag is een Heel Belangrijk tentamen. Duimen voor een evenzo zonnig cijfer!