Boodschap-alarm

Hijgend kom ik binnenstappen. Mijn teveel aan water druppelt op de vloer en ik vraag of de verwarming aanmag. Ik heb mijn skibroek en dikke jas aan en daarover nog regenkleding en beiden zijn zeiknat. 'Van dat kleine stukje fietsen?' Ik opper mijn verontwaardiging en zeg dat ik er met dit weer met gemak 25 minuten over doe. 'Oh...?' zegt hij, duidelijk geredeneerd vanuit zijn alles-met-de-oto-doende-leven.
Weeralarm? Meneer kijkt geen televisie. 'Even langs de Albert Heijn voor boodschappen, ja? En even langs de slager voor boerenkool en zuurkool. Kruidvat als je er toch langsloopt. En oh ja ook nog even naar de groentenboer. En eigenlijk heb ik nog wat nodig van de reformwinkel...maar ja....' Hij kijkt naar buiten en dan naar mij. Ik kijk terug in de hoop dat hij ziet wat ik nu denk: de reformwinkel is 15 minuten lopen en nog steeds komt de regen met bakken uit de hemel en waait het tuinmeubilair. 'Dat moeten we maar even laten zitten, denk ik....'. Hij verwacht kennelijk echt dat ik ga protesteren. 'Mooi, dan is dit het', zeg ik, als ik mijn natte boeltje weer aantrek.
Met tassen vol keer ik uiteindelijk terug. Terwijl ik uitpak komt hij naar beneden. 'Ik bedacht me net, wat ik nog ben vergeten....' Dit kan toch niet waar zijn. 'Hmmm?' vraag ik schijnheilig. 'Ja, mijn Bar-Le-Duc.' Ik snuif. 'Is op. En Albert komt pas volgende week weer. Dus ik moet wat hebben om te overbruggen.' Ik kijk naar de kraan, waar naar mijn weten ook gewoon water uit komt. Maar het is de moeite niet waard. 'Hoeveel pakken?' pers ik uit. 'Toch wel drie.'
En dus sjouw ik er uiteindelijk ook nog eens zes kilo water extra bij voor mijn Thuiszorgmeneer. In mijn hoofd klinkt iets met brutalen en de halve wereld. Ach. Voordat ik later net zo lui -ik bedoel bejaard- ben, heb ik gelukkig nog tijd zat om ervoor te zorgen dat de halve wereld mij ook zonder brutaliteit zal helpen!