Omgekeerde wereld

Sinterklaas is weer in het land  de stad. En dus ben ik daar ook. Voor de verandering met geld. Met m'n moeder ja, maar dat bedoel ik niet. Mijn eigen geld. En de Sint was daar er een Pietenband waar ik m'n moeder aan kwijtraakte die zocht naar de zak met pepernoten voor zichzelf en de zak naar Spanje voor mijn vader.
Vroeger was ik altijd bang dat ik mijn moeder kwijtraakte als we ergens naartoe gingen. Mijn ergste nachtmerrie van vroeger kom je nog regelmatig tegen op straat. Zo'n kind jankend met een snottebel die dan op straat gevonden wordt door een vreemde meneer die vraagt: 'Waar is je mama dan?' En dat zo'n kind dan nog extra hard gaat janken omdat ie geconfronteerd wordt met het feit dat ie dat juist niet weet.
'Zoek maar vast een tafeltje', zegt mijn dappere moeder bij de V&D. Ik loop een rondje, sein naar mijn moeder, en vind een plaatsje met vrij zicht op de kassa. Ik zie hoe ze afrekend en vervolgens -in eerste instantie nog zelfverzekerd- precies de verkeerde kant op loopt. Dan stopt ze. Ze kijkt rond en loopt weer een stukje. Alles maakt duidelijk dat ze mijn seintje niet gezien heeft. Eens zien wat ze gaat doen. In de hoop dat ze mij beter kan zien strekt ze haar nek een beetje uit. Ik kan mijn lach niet langer inhouden (al doe ik ook niet echt mijn best). Een beetje paniekerig kijkt ze nu in het rond. Om te voorkomen dat ze straks en public mijn naam gaat staan schreeuwen, grijp ik in en ik zwaai. Pas nadat ik twee armen gebruik merkt ze het op.
Opgelucht komt ze aan bij het tafeltje. 'Ik kon je niet vinden', zucht ze. Ik lach en besef dat de rollen nu zijn omgedraaid. Gelukkig is er ook voor mijn moeder nog hoop. Ik ben er uiteindelijk ook overheen gegroeid....