Artis de Partis

Ik had er geen idee van dat je met vijftig minuten reizen dingen kunt tegenkomen waarop je niet eens kan Googlen. Tot vandaag. Ik wilde eigenlijk een mooi plaatje laten zien van een van de dieren die me het meest opviel in Artis. Niet eens door zijn (of haar?) uiterlijk, maar door zijn naam. Namelijk: de Purperkoploerie. Te vinden op de afdeling Vogels. Niet purper, of het een loerie is weet ik niet, maar een kop had het in ieder geval wel. Het was een van de weinige, niet zesendertig-lettergrepen tellende exotische namen die ik heb onthouden. Toch blijft het een vreemd gegeven dat ik meer hits krijg bij het zoeken naar een oude sok met de naam Artis de Partis dan bij 'mijn' Purperkoploerie.
Artis, dus. Ik wist niet dat de toevoeging van een paar liter water per vierkante centimeter een dagje dierentuin zo avontuurlijk kon maken. Met het water opgekropen tot aan de knieen gingen wij (Mam, Pap, L. en ik) gewapend met een paraplu de -bij vlagen- stortregen te lijf. Bijkomend voordeel was wel dat we een goed excuus hadden om ons in een van de zoveel restaurants vol te stoppen met verukkelijke muffins (Chocolade? Of banaan? Of toch chocolade?) en -naar het goede voorbeeld van mijn moeder- een paar lekkere smaakjes thee stiekem in de (natte) broekzak te laten verdwijnen. Nu hoor ik te zeggen: daar kwamen we natuurlijk niet voor. Dus: daar kwamen we natuurlijk niet voor.
Na onze wandelcyclus (nat-droog-nat-droog-nat) waren we vooral indoor-exotisch gezien (reptielen, vogels, aquaria) helemaal up to date. En, als fijne afluiting van deze gezellige dag: bijna helemaal droog!