Kindervriend

Op mijn werk krijgen we ieder jaar een creatieve opdracht van Sinterklaas. Nadat ik vorig jaar vol opperste concentratie een papieren schoen had geknutseld, wordt het dit jaar een gedicht. Een gedicht met een foto van jezelf en Sint/Piet als kind. Nu schoot mij een direct een (reeds bekend in de familie) foto te binnen....

Lieve Sint en Piet, 

Al van jongs af aan, 
ik schaam me niet, 
Zijn jullie niet echt mijn favoriet, 
Op school zat ik gespannen in mijn stoel, 
In afwachting van jullie harde gejoel, 
Als jullie dan kwamen was ik als verdoofd, 
En kreeg alle pepernoten tegen mijn hoofd, 
Als kleine M. had ik wel snel door, 
Dat dingen niet helemaal klopten, hoor, 
Een Sint op twee plekken in de wijk, 
Met een losse baard, dat zag ik gelijk, 
Een gezicht zo zwart en de handen zo wit, 
Geen echte Piet maar een slechte schmink-kit! 
Maar mama zei: ‘Nee, dat zie je verkeerd’ 
Dus daarom heb ik maar snel geleerd, 
Mijn frustraties op de goede manier te uiten, 
Namelijk door dikke tranen met tuiten, 
Piet weet niet waar hij het dan zoeken moet, 
En doet een maar flinke greep in z’n zak met snoepgoed, 
‘Pepernoten, schuimpjes, lollies, wat je maar wil’, 
Dan is dat kind tenminste stil! 
En ja hoor, met deze buit op zak, 
Wordt M. als een lammetje zo mak, 
Dag lieve Sint, tot volgend jaar, 
Zet maar vast al je snoepgoed klaar! 

Groeten, M.