Kindervriend

Op mijn werk krijgen we ieder jaar een creatieve opdracht van Sinterklaas. Nadat ik vorig jaar vol opperste concentratie een papieren schoen had geknutseld, wordt het dit jaar een gedicht. Een gedicht met een foto van jezelf en Sint/Piet als kind. Nu schoot mij een direct een (reeds bekend in de familie) foto te binnen....

Lieve Sint en Piet, 

Al van jongs af aan, 
ik schaam me niet, 
Zijn jullie niet echt mijn favoriet, 
Op school zat ik gespannen in mijn stoel, 
In afwachting van jullie harde gejoel, 
Als jullie dan kwamen was ik als verdoofd, 
En kreeg alle pepernoten tegen mijn hoofd, 
Als kleine M. had ik wel snel door, 
Dat dingen niet helemaal klopten, hoor, 
Een Sint op twee plekken in de wijk, 
Met een losse baard, dat zag ik gelijk, 
Een gezicht zo zwart en de handen zo wit, 
Geen echte Piet maar een slechte schmink-kit! 
Maar mama zei: ‘Nee, dat zie je verkeerd’ 
Dus daarom heb ik maar snel geleerd, 
Mijn frustraties op de goede manier te uiten, 
Namelijk door dikke tranen met tuiten, 
Piet weet niet waar hij het dan zoeken moet, 
En doet een maar flinke greep in z’n zak met snoepgoed, 
‘Pepernoten, schuimpjes, lollies, wat je maar wil’, 
Dan is dat kind tenminste stil! 
En ja hoor, met deze buit op zak, 
Wordt M. als een lammetje zo mak, 
Dag lieve Sint, tot volgend jaar, 
Zet maar vast al je snoepgoed klaar! 

Groeten, M.

Postermania

Ergens in de komende week begeef ik me weer naar een hutje op de hei om daar samen met andere onderzoekers te discussieren over het doen van onderzoek. Voor deze zogeheten 'retraite' moest ik dan ook een poster maken om mijn onderzoeksresultaten te presenteren. Er bleef weinig tijd over voor andere activiteiten maar het is gelukt! Voor de geinteresseerden, hierbij het resultaat!

Klik hier voor een vergroting

Passiewol

Ik kijk afwisselend van mijn linker naar mijn rechterhand. Roze? Of toch geel? Welke is zachter? Allebei hetzelfde. Normaal is dat een goed criterium maar deze winkel ademt kwaliteit. Het is dan ook niet voor niets de beste winkel van Londen, nationaal EN internationaal bekend.

Het heet The Knitting Loop, en is de plek voor de echte wolfan. Diverse mensen vroegen mij toen ik voor een cursus naar Londen ging, of ik nog wel wat tijd over zou hebben voor sightseeing. Dankzij wat planning had ik een paar uurtjes extra, die helemaal zorgvuldig werden ingedeeld. Namelijk: frozen yoghurt eten, naar de SuperDry Store, en naar de beste wolletjeswinkel van de stad. Niks geen Buckingham Palace, British Museum of London Bridge. Ik heb in vijf minuten een rondje Piccadilly gelopen en toen had ik dat ook wel gezien. Voor de wolletjeswinkel had ik een goed uur nodig. Gelukkig is mijn collega met wie ik samen cursus had ook een Knitting loopie en dus stonden we breed lachend en kreetjes uitslaand helemaal achter onze keuze.

Toen ik bij thuiskomst over mijn mooie avontuur vertelde barstte mijn moeder in lachen uit en fronste mijn lief zijn wenkbrauwen zoals alleen hij dat kan. 'Vijftien pond voor EEN bolletje wol?' Mijn argumenten over handgeverfd, 'voel-dan-hoe-zacht-het-is', en dat het zo goed in m'n kleine handbagagekoffertje paste vonden slechts gedeeltelijk bijval. Maar dat geeft niet. Ik heb namelijk de allermooiste nieuwe wol. Gele, roze EN blauwe!

Later