Al sinds ik jong ben ging ik met opa en oma erheen, en nu lijkt het mijn eigen jaarlijkse traditie te worden: de Pasar Malam. Vroeger gaf ik niet zo om Indische snackjes -we hadden ze immers in overvloed- maar naarmate je ouder wordt en geen oma meer hebt die dagelijks in de keuken staat, worden snackjes je meer waard. Zo ook 'mijn' lemper, maiskoek, risolles en tjendol. En niet te vergeten, het allerbeste: Kue Lapis. Of je het nou lekker vindt of niet, het felroze of felgroene plakje maakt altijd iets in zijn toeschouwers los. Het is altijd een kwestie van tijd voor de eerste reactie komt: 'Wat is dat?' gevolgd door: 'Wat voor klappies?'. Een beetje hetzelfde als toen ik nog een klein Myrletje was en spekkoek meenam naar de kleuterklas. En net zoals toen, je mag kijken maar niet aankomen, want mijn snackjes delen kan ik nog steeds niet. Ik kan je wel precies vertellen waar je het kunt kopen: op de Pasar Malam Besar, Malieveld den Haag. Ga je mee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten