Scottish generosity

Cultuurverschillen. Je komt ze overal tegen. Op sommige momenten in wat grotere mate dan andere momenten, maar soms zit het hem ook in de subtiele dingen. Gisteren was er op mijn stage een 'home baking event'. Dat houdt in dat iedereen thuis wat lekkers bakt en meeneemt. In dit geval was er een Haiti-twist aan het hele gebeuren gegeven. Je mocht een cakie (of 2, want daar houden ze hier wel van) nemen, maar ernaast stond een grote metalen koektrommel en een geplastificeerd plakaat met: 'Please give generously'. Nou, dat laat deze student zich geen twee keer zeggen. Dus ik pakte 4 pond uit mijn portemonee. Normaal gesproken doneer ik nooit iets, dus 4 pond zit voor mij vrij ver af van het gemiddelde.
Bij aankomst in de seminar-room was het al behoorlijk druk. Er kwamen grote schalen carrot-cake, cupcakes, marshmallows en andere high-calorie artikelen op tafel. En er werd gul gegeven. Niet een paar pond, maar alleen briefjes van 10 en 20 pond lagen er in de koektrommel. En geen enkel muntje. Naast alle zoetigheid stond een pot met jelly beans: "50 pence voor het raden hoeveel er in de pot zitten". En ja, in dit netwerkstadium wil je je natuurlijk niet laten kennen. Dus een foute gok later en 50p armer had ik nog slechts 3,5 pond over voor Haiti. Dus pakte ik een carrot-cake en deed mijn muntjes in de koektrommel. En ja, een koektrommel van metaal met alleen maar briefgeld erin verklapt al gauw de eerste persoon die niet gul genoeg is ook een briefje te doneren. Met een luide *klingerdekling* belandden mijn muntjes op de bodem van de koektrommel. Aan het einde van de dag werd gemeld dat er 465 pond was opgehaald. En... 50 pence.