Goede treinen, slechte treinen

Een beetje verveeld stap ik in de trein. Lange dag gehad en half dromerig luister ik naar een muziekje. Als station Hoofddorp passeert komen er twee jongens tegenover mij zitten. De coupe is stil. De meeste mensen zijn na een lange werkdag onderweg naar huis. Maar een van de twee jongens niet. Terwijl hij praat, kijkt hij rond in de coupe. Om te zien of iedereen hem wel goed verstaat. Want hij, hij heeft een interessant verhaal.
Zuchtend gaat hij zitten...'Man man man, weet je gast', zegt hij tegen de andere jongen, 'Hoe dat allemaal gaat met al die microfoons'. 'Microfoons?', zegt de andere jongen. 'Ja man, zo filteren ze het achtergrond geluid eruit, op de SET VAN GTST'. Hij kijkt nog even goed om zich heen om te zien of iedereen hem gehoord heeft. Niemand geeft reactie, alleen ik draai ongemerkt mijn muziek wat zachter. 'Echt, en alles moet met mime, echt joh alles wat je ziet bewegen...' hij pauzeert even, 'is allemaal NEP, al dat gepraat van die figuranten. Maar ik heb gezien man die acteurs, stapels tekst moeten die gasten leren en voor twee weken he! Maar ze herkenne me al, ben een maand niet geweest ofzo maar ze zeggen me gedag he, en kijk...' hij haalt zijn telefoon uit zijn zak. 'Kon ik toch mooi even met Lieke van Lexmond op de foto!' Zijn gesprekspartner kijkt goedkeurend en antwoord: ' Leipe shit, ouwe!'
Maar langzaam raakt zijn gesprekspartner verveeld. De jongen doet nog een poging de aandacht erbij te houden door te zeggen hoe goed zijn blauw met groen combinatie zo perfect was voor op tv. Dat het eten op de SET VAN GTST allemaal echt is. Maar het mag niet baten. Gelukkig gaat zijn telefoon. 'Ja, ja, ik ben bijna in Leiden en dan rijd ik op mn Vespaatje zo naar je toe'.
De jongens stappen uit. 'Hey, zie je morgen op SCHOOL!' zegt de leipe jongen tegen de blauwgroene. 'Ciao', zegt hij terug, want school is niet stoer. Ik onderdruk een lach. En zet mijn muziek weer hard.