Net klaar met scannen, hongerig en onderweg naar huis. Telefoontje mee met beltegoed om de tijd te vullen. Ik stap in de trein en bel Luyken op om te vertellen dat ik al in de trein zit en een uurtje later zeker thuis ben. Blij met dit treintje eerder, bel ik mijn moeder. Ik zie station Schiphol voorbij flitsen en zeg nog: ' misschien val ik zo even weg, want ik rijd nu door de tunnel'. Al kletsend flitst ook Hoofddorp voorbij. En dan. Ineens zie ik een stuk spoor dat mij niet bekend voorkomt. En eigenlijk nog voordat ik mij dat realiseer, besef ik dat ik twee stations geleden al uit had moeten stappen. Dat dit NIET de stoptrein is die ik normaal gesproken altijd neem, maar het stoptreintje eerder. En in het gekwebbel is de mededeling 'Hoofddorp, eindstation' volledig aan mij voorbij gegaan. Het zweet breekt mij uit. ' Wacht even mam, volgens mij gaat er iets mis...' Ik kijk uit het raam terwijl mijn trein het rangeerterrein op rijdt. Met het schaamrood op de kaken loop ik naar de conductrice. ' Blijven zitten zeker?' vraagt ze met net iets teveel spot in haar ogen. 'Over 15 minuten rijden we weer terug naar Hoofddorp'. Ik ga weer zitten en bekijk mijn snackies voorraad. Mijn tas echoed: leeg. Dan bel ik Luyken maar op om te zeggen dat dit kneusje helaas toch minimaal een half uur later en extra hongerig thuiskomt. En dit keer niet eens door vertraging bij de NS...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten