Kies-keurig

Last van mijn kies. Even naar de tandarts dan maar, want voor De Grote Reis wil ik natuurlijk wel zeker weten dat alles in orde is. Als ik binnenkom verzekert de tandarts mij: 'Niks aan de hand, vast een gaatje, zo gefixed'. Ik ga zitten en laat hem kijken. En ik hoor 'Ai', gevolgd door 'Mag ik een pincet?'. Enkele seconden later zit er iets wits tussen geklemd: een kwart van mijn achterste kies. 'Dat is niet best', hoor ik hem zeggen. En ja, dat begreep ik zelf ook wel. 'Domme pech, dan heb je waarschijnlijk op iets hards gebeten'. Toen ik zei dat ik zaterdag al op reis ging, werden zijn ogen groot. 'Oh jee, dan heb je geen keus: een wortelkanaalbehandeling en bij terugkomst een kroon.' Ik slik. 'Kunt u er geen noodvulling in plaatsen?'. Hij antwoordt dat dat al de bedoeling is is maar dat die er sowieso al na 2 weken uitvalt. En dan loop ik met een gapend gat in mijn kies rond op Borneo. Maar goed, geen keus, dus de middag meteen maar terugkomen.
Ietwat overstuur fiets ik terug naar huis. Een complicatie op vakantie is op z'n zachtst gezegd logistiek wat onhandig. Dus besluit ik na wat wijze raad: de kies moet er maar uit. Na wat overleg met mijn tandarts gaat ook hij overstag. Hij snapt ook wel dat ik liever niet thuiskom met een kies die ongewild van binnen gevuld is met Pisang Goreng en Kue Lapis. Gelukkig komt hij zelf uit Indonesie, dus dat schept een band. Al kletsend over de jungle van Borneo en Bandung en Surabaya (waar ook familie van hem is geboren) werkt mijn verdoving in. Na maar liefs vier prikken bevind ik mij in een enigszins high stadium, en in de veronderstelling dat het zaakje wel binnen 5 minuten gepiept zal zijn, wacht ik af.
Niets is minder waar. Ik hoor mijn tandarts zuchten. De kies wil er niet uit. Ook dat nog. Maar, hij heeft de tijd. Ruim een half uur later ligt mijn kies (weliswaar in vier stukken) in een ijzeren bakje. En, nu de verdoving begint uit te werken, voelt het alsof mijn tandarts mij door de praktijk gehoekt heeft. Maar het goede nieuws is: hij is eruit. En niet met behulp van een of andere oude Klewang van het opperhoofd van de Dayak stam, maar gewoon veilig en steriel door mijn eigen tandarts. Kan ik over een paar dagen gewoon genieten van een oneindeloze hoeveelheid Kue Lapis...!

Selemat Jalan!

Oftewel: Goodbye! Over 5 dagen en plusminus 12 uur stap ik met mijn strakgepakte tas het vliegtuig in. En dus kon ik niet wachten met het maken van een nieuw bannertje in thema. Zo kan iedereen goed zien dat ik op vakantie ben! Tijdens mijn reis kunnen jullie mijn verhalen uiteraard gewoon hier volgen, maar ook L. zal zijn best doen om onze hoogtepunten op literaire wijze weer te geven. Zijn site kun je hier vinden. Daar zullen ook voornamelijk al onze mooie kiekjes op geplaatst worden en staat een mooie globale routebeschrijving van onze rondreis. Maar eerst: mijn tas inpakken en nog een paar dagen wachten. Dan kan ik bepakt en bezakt voor de laatste keer  uitgebreid gedag schrijven....

Something fishy

Als er een hemel bestaat, dan ziet de mijne er zo uit. Veel verschillende soorten sushi van de Sushiman, met genoeg sojasaus en een goed filmpie. Tevens ook de ideale manier om te vieren dat je je bachelor gehaald hebt (which we did!), maar ook goed toepasbaar op alle kleine successen des levens als het aan mij ligt ('Het is mij vandaag WEER gelukt om op te staan! Laten we sushi bestellen!'). Genieten van de bovenste plank. I'm Lovin it!

McTaco

Rechtstreeks vanuit een drukke dag tuimelen we naar binnen. Even later zitten we als twee gezapige kindertjes aan tafel en luisteren aandachtig. Het is net schoolreisje, maar dan anders. 'Zo, en dan nu nog wat te drinken in de Happentas, lekker ijskoffietje voor onderweg, sapjes, snoepjes, wafeltjes met chocolade...'. L. trekt zijn wenkbrauw op. Een Watvoortas? Het is alsof we weken wegblijven. Misschien hebben ze zich in de datum vergist? Maar nee, de Tomtom staat toch echt zorgvuldig door paps ingesteld op Hamburg. Met een plaatje van de Mont Blanc erin. Aan de binnenkant van mijn ogen zie ik mijn vader zwoegend op Benelux kaarten en mijn moeder op zoek naar kwaliteit krentenbollen. En ik lach. Volgens mij hebben mijn ouders meer voorpret dan wij. En dat komt goed uit, want zelfs vergeten artikelen als sokken en tandenborstels worden zonder morren aangevuld.
In de auto krijgen we nog een uitgebreide instructie van alle verstopte financiele middelen zoals een geldkokertje vol kleingeld en benzinegeld verstopt achter de zonneklep. De Tomtom wordt ingesteld en onze reis kan beginnen. Zes uur later komen we uiteindelijk aan in Hamburg, waar we hartelijk worden begroet door Taco (broer van L.), die -door een vertraging van een uur aan onze zijde vanwege een snelwegafsluiting (!)- ons uiteindelijk om de schappelijke tijd van 00.30 mag ontvangen. Aangezien Taco zich de komende vier maanden wegens een stage een echte Hamburger mag wanen, komen wij een dagje langs om zijn tijdelijke woonstad te bewonderen (en te kijken of-ie wel genoeg worst eet, natuurlijk).
Dus dat doen we dan ook. Nogmaals met uitgebreide instructies (maar dan van Taco) bevinden we ons de volgende dag midden in het bruisende centrum van Hamburg met een nieuwe Happentas. Na een lange stadswandeling sluit Taco zich weer bij ons aan na een lange warme stage-dag en neemt ons mee naar een strandtent zonder strand. Maar niets is minder waar: who needs a beach als je al een lekker zonnetje en meer dan genoeg koele banana-kirsch drankjes hebt? Het eerste kleurtje zit dus al op mijn neus en het vakantiegevoel is aangewakkerd mede dankzij alle goede zorgen van Taco. En de Happentas, natuurlijk....

Voorpret

Mijn scriptie ingeleverd, mijn bachelor bijna-officieel afgerond! Maar waar de studie klaar is, begint het echte werk pas. Drukke weken, vlak voor vertrek. De bijna laatste spulletjes worden gekocht, een visum wordt aangevraagd. Niet vergeten te denken aan de kleine dingen. Krijgen mijn vissen wel eten, staan mijn planten niet droog? Heb ik nog genoeg hallucinatie-tabletten? Ik vergeet bijna dat mijn eigen maag knort.
Vol overgave is vandaag mijn tas voor de eerste keer 'geproefpakt'. Het levert een beetje zenuwen op want mijn 50 liter gaat duidelijk te klein zijn voor dat alles wat mee moet. Aan alles is gedacht om indien nodig, volledig zelfvoorzienend te zijn, wat zo'n beetje recht evenredig is aan pakvolume en dus aantal liters. En ja, natuurlijk moet mijn reistandenborstel, 4 (!) hoofddoeken, titanium bestek, snorkelset, dagboek, leesboeken en enorme EHBO kit ook mee.
Hoewel mijn paklijst nu al enorm is, is het best mogelijk dat ik iets vergeet. Dus, is er nog iets wat ik volgens jou niet mag missen tijdens mijn twee-maanden-Indonesie reis? Ik ben heel benieuwd! Ondertussen ga ik vast verder met inpakken...

Wie o wie?!

Hier is ie dan: mijn kant en klare oude nieuwe kast! Waar in tegenstelling tot de verwachting niet ik, maar paps heel hard aan geklust heeft. En deze week kwam ie 'm brengen. Overdekt met een zeiltje om de verrassing compleet te maken. En een verrassing was het zeker! Uiteraard ben ik ontzettend blij met dit schitterend staaltje kluswerk en zorgvuldig zijn er dan ook mooie handgreepjes en knoppen gekocht. Ik ben er helemaal verliefd op!
En nu zoek ik een slachtoffer. Want ik heb natuurlijk een hele mooie gave stoere witte kast...waar ik geen plek meer voor heb! En daar moet ik dus vanaf. Dus: kom je kastruimte tekort en/of gun je deze studente wat sponsoring? (Zet haar beste belspelstemmetje op) Doe een mooi bod en hij is van jou!

PS: Niet allemaal tegelijk...