Onderwaterwereld

Zo loop je door de stad, en zo sta je in een duikspeciaalzaak. Brillen passen. Ongelooflijk hoe mooi het materiaal geworden is sinds de tien jaar tijd dat ik voor het laatst zo'n bril op mijn hoofd had. 'Welke zit het lekkerst?' vraagt mijn lieve sneaky vriendje. 'De tweede,' zeg ik. 'Dan deze graag,' zegt ie resoluut. Ik kies (nog verbouwereerd) een kleurtje uit en ik ben super-de-superblij -zo dat ik bijna mijn tas met spullen vergeet. Nu kunnen we komende zomer op de mooiste plekjes samen het water in! Thuis zet ik hem op en ik vind het beeldig. Wat jij?

*blub*

Lab-life

Gewapend met twee kilo (!) paaseieren en genoeg ChipKnip saldo om de proefpersonen op een drankje te trakteren, veroveren ik en mijn labgenootje de ruimte waar we de komende tijd wat studietijd zullen slijten. Langzaam druppelen de proefpersonen binnen en verdwijnen ze ook weer in zorgvuldig geprepareerde, maar helaas snikhete eenpersoons hokjes (zie foto). Zwetend komen ze een krap uurtje later weer naar buiten, waar ze formeel zes euro en informeel nog een paasei ontvangen.
En wat heb ik het heerlijk. Ik installeer m'n Macbook op 'mijn' bureau en stal al mijn eetwaren uit (zie foto). Mensen ontvangen, betalen, een beetje uitleggen en m'n onderzoek showen. Eindelijk het idee dat ik ben begonnen en dat het echt is. Buiten is het zonnig en ik zit in een bedompte kunstverlichtte kelder. Ik vind het niet eens erg. Laat die proefpersonen maar komen. Dank aan alle mensen die tot nu toe de moeite hebben gedaan om langs te komen!

Rust zacht...

Toen ik net op mezelf woonde vond ik het zo stil, dat ik twee nieuwe huisgenootjes bij mij in huis haalde. Als ik thuis was, waren ze lekker aan het knabbelen en liepen ze op mijn bank, in de kast of in de keuken. Als ik ze dan riep dan liepen ze (tegen beloning uiteraard) braaf weer het kooitje in. Helaas mocht ik dat gezelschap niet meer houden toen ik ging verhuizen, hoe erg ik dat ook vond. Geen geknabbel meer en geen trippelpootjes door de kamer. Geen springende Moes die ik regelmatig uit de gordijnen moest plukken en geen allesetende Pip die altijd het liefst naast m'n bord zat (of erin).
Maar sinds vandaag is ook het getrappel bij mijn ouders, waar ze sinds die tijd woonden, gehalveerd. Lieve Pip is er niet meer. Ze had kanker en was duidelijk al hoogbejaard. Hoewel twee jaar de gemiddelde leeftijd is van een ratje, had ik haar graag nog wat lekkere snacks gegund. Ik denk dat Moes haar nog veel meer mist dan ik, want Pip was met haar gewicht en grootte ook al twee jaar lang een warm kussentje voor Moes. Nu moet ze het zonder doen en heeft ze een surrogaat knuffeltje in haar kooitje.
Dag Dikkertje, Pippeltje, Pippie, Vreetzakje. Nog een laatste symbolische yoghurtsnoepje van mij en een likje van Moes speciaal voor jou...

Lentekriebels

Ik ben nieuw. Of beter: in het nieuw. Het heeft mams de nodige frustraties bezorgd, maar nu heb ik eindelijk (mijn wederom gesponsorde) lente-outfit bij elkaar. Voelt helemaal anders en ook al is het maar vijf graden, ik moet het aan. Met maillots en extra trui en koukleumen. Je moet er wat voor over hebben om je nieuw te voelen. Maar om nou weer te pimpen met geposeerde foto's van mezelf...
Daarom een linkje voor alle mensen die mij in 't nieuw willen zien!

Klik hier!

Appelwandeling

En zo wandel je s'avonds even lekker naar de stad/Apple store. Waar ijdele mensen eindeloos veel webcamfotoos maken (soms wel een stuk of zestig!) omdat de computers in de winkel voor alles gebruikt mogen worden. Wat neer komt op dertienjarige meiden die met hun in te strak verpakte spijkerbroekbillen en veel te grote zonnebrillen gangsterplaatjes schieten. Dus schoten wij een plaatje voor het contrast. Watzijnweliefhe?

Proefkonijn gezocht

Tien proefpersonen verzamelen per persoon. Dat lijkt niet veel, maar is toch best lastig! Gelukkig moeten het allemaal studenten zijn. Dus probeer ik zoveel mogelijk mensen te werven, want over twee weken begint het al: ons onderzoek! Voordat ik mijn mooie Bachelorpapiertje deze zomer in ontvangst kan nemen moet er eerst onderzoek gedaan worden. Echt onderzoek. Met veel schrijven en moeilijkheden en een labruimte met computers waar al die proefpersonen dan in moeten. Honderdtwintig in totaal! 26 maart gaat het van start en 6 april moeten alle proefpersonen zijn afgenomen. Jammer is alleen dat het een uur duurt en de beloning 'slechts' 6 euro is. Voel je je geroepen om een keertje naar Leiden te komen en mee te doen aan onderzoek? Graag! Als het onderzoek begint, zal ik jullie laten zien in welk hok ik twee weken lang uithang!

Beverbeurs

Weer iets voor m'n collectie inmiddels bijna overbodige outdoorspullen...maar toch niet! Ach ja. Een soort van mini huishoudbeurs voor Bever personeel, met informatie over allerlei producten van verschillende merken. Leuk. Tot wel 70% korting. Fantastisch! Daar vond ik onder andere deze tas, metwelvijfenzestigprocent korting. Het fijne is dat ik een deel van mijn spulletjes voor de vakantie een stuk voordeliger heb kunnen kopen. En het was onvoorstelbaar gezellig en druk! Nu op naar het Bever personeelsfeest, met een capaciteit voor 1000 man. I love my job!

Sweet memories

Ik stop drie kleine zwarte dropjes in mijn mond en zuig erop. Ik blijf verrast over de sterke smaak ervan; vroeger nam ik er ook altijd teveel. Dat terwijl ik ze niet eens zo heel lekker vond. Maar stiekem pikte ik ze wel eens van het nachtkastje van m'n oma, of (en dat eigenlijk meestal) kreeg ik ze van opa. Pottertjes. Afgelopen week kocht ik voor het eerst zelf mijn eigen doosje. Hoe een specifieke smaak je weer helemaal terug kan brengen naar vroeger.
Als kind was ik vaak te vinden bij opa en oma thuis, het voelde als mijn tweede thuis ook al bleef ik zelden slapen. Ik denk dat van al die dagen daar mijn snoepverslaving zo is aangesterkt. Opa had ALTIJD snoep. Dropjes, groentjes, heetjes (van die Anta-flu dingen), pottertjes, pepermuntjes en pepermuntkussentjes. Nog redelijk verantwoord maar toch: het was snoep. En koffiesnoepjes niet te vergeten, altijd koffiesnoepjes. Mijn vriendjes en vriendinnetjes hadden er nog nooit van gehoord en ik was de enige van hen die het lustte. Het leuke was dat ik van opa eigenlijk altijd mocht snoepen. Ook wanneer ik net een heel bord heerlijk door oma klaargemaakte kip met rijst naar binnen had gewerkt. Nog steeds eet ik graag snoep na het eten.
Altijd aan de wandel met opa en oma, naar de markt, naar de blokker, de speelgoedwinkel en Milo, een tabakszaakje met tijdschriften en natuurlijk: snoep. Waar ik van oma niets meer kreeg omdat ik (terecht) al genoeg gehad had, stopte opa mij stiekem geld toe. Nog een extra zak snoep. Bij de speelgoedwinkel weer een knuffel. Nog meer herinneringen. Iedere maand naar de rommelmarkt oude troep kopen waar oma altijd de helft van het geld nog wist af te dingen. Klussen met alle restjes hout en rare onderdelen die opa dan weer had bewaard.
Mijn opa is er inmiddels niet meer, maar regelmatig denk ik hieraan terug. Door de smaak van pottertjes, dropjes of kip gemaakt met een recept van oma maar toch niet zo lekker. Ik hoop maar voor opa dat ze veel lekkere dingen in de hemel hebben.

Nieuwe haartjes

Cosmo Kappers. Ik kan het iedereen aanbevelen. Koppie thee, in de stoel en voila: 20 minuten later had ik een leuk kapsel! Zij weten hoe het hoort. Vers kleurtje in het koppie en klaar, weer fris en fruitig! Ik ben blij!
...Helaas is m'n nieuwe haar op de foto niet zo duidelijk te zien als in t echt...

Haarlems Bevertje

Eindelijk. Na een paar maanden wachten was het vandaag mijn laatste werkdag bij de Womens Outdoor World in Amsterdam. Niet dat dat nou zo leuk nieuws is, want ik had het er erg naar mijn zin. Maar, vanaf 10 maart word ik overgeplaatst naar Bever Zwerfsport Haarlem! En dat betekent:
- Vlak na mijn laatste hap cruesli de deur uit
- Minimaal een uur (!) later opstaan
- Tijd zat om eens fatsoenlijk eten te koken na m'n werk
- Als ik zou willen zelfs thuis eten tussen de middag!
Want...dit Bever filliaal is slechts twee minuten lopen van mijn huis! Ik heb er zin an! Bevertjes in Amsterdam, ik zal jullie missen. Bevertjes in Haarlem: Here I come!