Kippenhok-banaliteit

'Dat is NOOIT genoeg!' zegt mijn huisgenootje vol overtuiging terwijl ze een vierde fles rose in het winkelmandje legt. Voordat wij een pasklaar tegenargument hebben gevonden gooit ze onder het mom van Brabantse gezelligheid en een 'je kunt beter teveel hebben dan te weinig' nog een vijfde fles erbij. Je zal maar dorst hebben.

Ik aanschouw het gebeuren en gooi mijn enige bijdrage (= een salami-pizza) in het mandje. Stokbroden, drank en gezellige kaasjes worden afgerekend. Vanavond staat in een teken van (t)Huiseten met mijn huisgenootjes! In vrij korte tijd verandert mijn kamer in een banaal mini kippenhok gevuld met negen dames met een daarbijpassende alcoholconsumptie.
De gezelligheid groeit naarmate het aantal lege wijnflessen stijgt, en wij zitten allemaal he-le-maal op een lijn. Vanuit deze diepe verbondenheid zijn we het er ook helemaal over eens dat we dit snel nog eens over moeten doen. En dan is iedereen weg. In mijn naar rook stinkende rotzooikamer ben ik blij, blijer, blijst. Met mijn heerlijke plekje in dit heerlijke huis met op zijn tijd leipe, banale huisgenoten.