Perplex

Aan alle mensen die hebben geduimd: Lieve L., Pap, Mam, Denies, Pam, Marsha, Ellen en Bas: Bedankt! Jullie, en naturlijk alle andere mensen die ik nog niet gesproken heb, zijn van harte welkom op mijn Housewarming! Want...Ik ga verhuizen!!! (en ik kan zelf nog amper geloven...)

Dream state of mind

Gisteren kon ik kennismaken met een milde vorm van het Stendhal syndroom. Voor de duidelijkheid: Het Stendhal-syndroom is een psychische aandoening die optreedt als iemand volledig overrompeld wordt door de schoonheid van kunst. Lichamelijke verschijnselen zijn een versnelde hartslag, duizeligheid, verwarring en flauwvallen. In ernstige gevallen treden soms zelfs vormen van manie, hallucinaties of andere psychotische verschijnselen op.
Wellicht een tikkeltje overdreven, maar, kunst it was. Vijfenvijftig vierkante meter, 4 meter hoge plafonds met ornamenten, een oude schouw met houtblokken, een eigen ruime keuken in een serre met glas en lood en met wasmachineaansluiting en als klap op de vuurpijl ook nog een mini-tuintje. Voor mij was het iets teveel 'met'. Bijna zag ik de enorme kroonluchter aan het plafond over het hoofd. Murw geslagen probeerde ik mijn enthousiasme over te brengen op de mensen die mij uit alle kandidaten moesten gaan kiezen. Als ik rijk was geweest, had ik de hele bende om(of op)gekocht.
Ik zou er bijna religieus van worden als iemand me op dat moment zou vertellen dat veel bidden mij wellicht zou kunnen helpen deze droomkamer te bemachtigen. In plaats daarvan, brandde ik stiekem een kaarsje. What else can you do? Morgen komt Het Verlossende Telefoontje. Tegen die tijd heb ik geen nagels meer over en zijn al mijn Oreo's op. Zinloos probeer ik met terugwerkende kracht telepatisch aan de bewoners duidelijk te maken dat Ik de ideale nieuwe huisgenoot ben. Wie weet, vangen ze het op...

Zweet, zweter, zweetst

Voor het eerst van mijn leven in een alles behalve ontspannen lichamelijke staat liggen zweten op een bloedhete houten bank. Temperatuur: 57 graden Celcius. Gevoelstemperatuur: eerst heet, daarna heter, en, na plusminus een kwartier: jankheet. Althans, een aantal jaren geleden tijdens mijn volhardende pogingen sauna's te leren waarderen lag ik na amper vijf minuten al met mijn hoofd tussen mijn knieen. Ik kon me niet voorstellen dat ik het jankheet-stadium ooit eens zou passeren.

Doch, men wordt volwassen. En gisteren kon ik met trots zeggen dat ik niet alleen het jankheet-gevoel achter mij kon laten, maar het hele gebeuren ook nog in lome ontspanning over me heen kon laten komen. En niet alleen bij 57 graden, maar zelfs bij 90 graden hield ik het hoofd spreekwoordelijk gezien koel. Over de letterlijke koelheid kan ik kort zijn: mijn vriendin en ik hadden alleen al op ons zweet een Turks Stoombad draaiende kunnen houden. Ik wist tot gisteren niet dat ik ook uit mijn knieholtes kon zweten.
Het enige minpuntje aan de sauna: het is er grafstil. Boven de deuren hangen bordjes met: 'Stilte versterkt de ontspanning' (says who?) en kort maar krachtig: 'Stilteruimte'. Ik bevond mijzelf na een paar uur sauna en een -tegen verwachting in- ietwat ongezonde maaltijd in bijzonder melige staat. Samen met mijn vriendin deden we, al liggend op een stenen relaxbank, in mime lachwekkende dansjes op de foute jaren '70 hits die dienst moesten doen als relaxmuziek. En, als niemand keek maakten we snel een golvenzee van het zwembad. We voelden ons heel stout, maar, en dat is het belangrijkste: heel ontspannen. Stilte versterkt inderdaad de ontspanning. Er is namelijk niets lekkerder dan de stilte na een flinke dosis slappe lach.

Housequake@Bloemendaal

Dit zijn de voeten...

(die nog regelmatig van de vloer gingen)

En dit de koppen die erbij horen!

(die deze avond nog net een tintje bruiner werden)

Ladies, Housequake was supergezellig!

Zonnig

"Hee, je hebt je zonnebril nog op!"
Ga je naar het strand, kom je thuis met een semi-permanente zonnebril...

Krav watte?

'Moet ik de Zedenpolitie bellen?' vroeg een klasgenoot laatst, terwijl hij met een scheve blik naar m'n armen keek. Die hadden inmiddels een bijna gewogen kleurencombinatie van rood, blauw, paars, en een al doorkomend vleugje geel.

'Watte?' is de eerste reactie als ik vertel wat voor sport ik doe: Krav Maga, met een klemtoon op de 'ga' en een g als in 'go'. En nu niet ontkennen: je dacht het zelf ook, am I right? Krav Maga, dus, oftewel vertaalt: contactgevecht. Doelgroep in theorie: iedereen. Doelgroep in praktijk: 27 Vierkante mannen/Karate-figuren/Politiemannen/Uitsmijters. En drie stuk lichtere, minder vierkante dames, waaronder ik.

Oorspronkelijk is Krav Maga de zelfverdedigingstechniek van het Israelische leger. We trainen zelfverdediging (bij ons: trappen in de ballen, bijten, ogen uitkrabben) maar ook ontwapeningstechnieken van messen, pistolen, en stokken (zoals ik al zei, trappen in de ballen, bijten, ogen uitkrabben...)

Het is een fantatische sport als je wilt weten hoe het voelt om van vierkante en andersoortige mannen te verliezen. Het voordeel is dat, als voorbereidende wraakactie, dreigend naar het kruis van je tegenstander kijken soms voldoende is om ervoor te zorgen dat deze vaart mindert richting den vrouwelijke gevoelige plekken (lees: boezem).

In theorie is het zo dat je je tegenstander in een paar flinke meppen onder controle zou moeten hebben zodat je veilig uit de dreigende situatie weg kunt komen. In de praktijk, maak je de ander af. Slagen die normaal dodelijk zouden moeten zijn worden afgemaakt met het breken van neuzen, polsen, enkels of andere makkelijk op te springen/meppen lichaamsdelen.

Waarom doe je zoiets in godsnaam? Vanuit de psychoanalytische benadering zou je je af kunnen vragen of ik stiekem een onderdrukte Sadomasochistische persoonlijkheid zou hebben. Voor zover mijn bewuste Zelf zich ontwikkeld heeft, kan ik concluderen dat dat waarschijnlijk niet de hoofdreden zal zijn (je moet zulke dingen nooit helemaal uitsluiten, natuurlijk). Ik doe het voor de lol. Ik hoor je denken: welke lol? Denk je eens in: Hoe geweldig is het om al je frustraties uit te leven op zo'n stootkussen terwijl de vierkante gast die erachter staat geen kik geeft. Combineer dit met de waanzinge conditie die je ervan krijgt, en niet te vergeten de mogelijk parate 'technieken' in potentieel dreigende situaties.

Dus dames: Laten groeien die nagels! Mochten ze dan toch iemand moeten bellen, dan liever de Technische Reserche dan de Zedenpolitie...

Wuppie

Geef je een smak geld uit voor een stom stukje pluis, zijn ze  op!