Gezegende dekentjes

Een gewone zondagavond. Ik op de bank, Luyken op de stoel, poezen erbij. In deze gezellige huiselijkheid pak ik mijn haakproject erbij: een deken van granny squares. Luyken graait in de boekenkast en kruipt met zijn buit weer terug in zijn stoel. Ik werp er een schuin oog op omdat het een boek is dat ik niet herken en zie dat het De Bijbel is. Hoe passend voor een zondag, denk ik nog, voordat ik ineens verschrikt door andermans ogen een blik in onze woonkamer werp. Twee jonge aan-de-weg-timmerende wetenschappers, waarvan de een in het scheppingsverhaal gedoken is en de ander in opperste concentratie een ouwelullendeken aan het haken. De TV uit, opperste stilte. Ja, zeg het maar: een christelijke rust. Met als toppunt versgebakken haverkoekjes net achter de kiezen.
Ik zeg zonder schaamte: ik ben kneuterig. Ik houd van kneuterige dingen zoals haken en breien en dat ook nog eens urenlang. Ik houd van de geur van versgebakken zelfgemaakte koekjes (in dit geval nog van de verantwoorde soort ook). Mijn avondritme wordt bepaald door de klok van Goede Tijden Slechte Tijden en mijn deadline voor granny squares. Maar ik word er Zen van - zeg maar een 'mindful knitter'. Hoe saai het ook mag klinken.

Maar dan sla ik op vrijdagmiddag de VIVA open. Vijf pagina's lang gewijd aan haak-en breiwerk plus een coupon voor een 'Happy Hookers' haakworkshop. Ik blader erdoorheen en zie alles wat ik ook in huis heb: van kussens tot bloempottenjasjes tot jawel: mijn eigenste granny square deken: voor wel HONDERDVIJFENZESTIG euri! Kneuterwerk blijkt onbetaalbaar...behalve als je het zelf maakt! Tevreden ren ik terug naar mijn haakwerk. Ik ben niet saai, maar hip!

Ik zeg, Happy Hookers en Nifty Knitters, gaat heen en vermenigvuldig u!