Het fietst!

Of was het nou vriest.....

Bankzaken

'Wegens administratieve redenen kon uw aanvraag niet worden voltooid', lees ik in de brief van de bank als reactie op mijn creditcardaanvraag. Of ik langs wil komen op mijn bankkantoor en daarvoor een duur 0900 nummer wil bellen. Ik wil beide niet want ik wil gewoon een creditcard, maar vol goede moed pak ik toch maar de telefoon. Een computerstem heet mij welkom en leidt mij door 100 keuzemenu's. Engels of Nederlands gesproken? Toets uw rekeningnummer in. Transacties beluisteren, overmaken van creditcard of bankpas? Ik blijf maar toetsen 'overig, overig, overig', want mijn ervaring heeft mij geleerd dat dit de grootste kans geeft tot het aan de telefoon krijgen van een medewerker. Tot ik ineens een computerstem hoor. 'Goedemiddag, waarmee kan ik u van dienst zijn?' Ik ben van verbazing even stil. Zij ook. 'Ik heb u niet gehoord', hoor ik daarna. Gehoord? denk ik bij mijzelf, dit zijn nullen en enen! Ik stamel vlug ' Ehhh ehh aanvraag creditcard!' waarna ik een pieptoon hoor. ' U wordt doorverbonden met afdeling Creditcardservice'.
Daar komt er een banktokkie bovenste klas aan de lijn. Ik leg uit wat er in de brief staat maar ze blijft volhardend vragen: ' Ja maar ehh om welke administratieve redenen gaat het dan mevrouw??' Nog een keer leg ik uit dat dat niet in de brief vermeld staat en dat ik daarom juist bel. ' Oh ja maarre als ik niet weet om wat voor iets het gaat ken ik het niet in orde maken he, het ken van alles zijn! Maarre...ik zie wel dat je in aanmerking komt voor een Young Professional pakket...'. Ik WIL geen Young Professional pakket, ik wil een CREDITCARD en zie mijn dure mobiele telefooncentjes langzaam wegtikken tijdens dit onbevredigende gesprek. Ik zucht. Blijkbaar is dit voor de mevrouw aan de andere kant van de lijn een teken, want ineens zegt ze: 'Nou ik weet het ook niet, ik verbind u wel door!' Ik hoor een klik en daarna is het stil. Doorverbinden? Ophangen zul je bedoelen! Gelukkig zit ik op mijn werk dus kan ik alleen maar een boze grimas trekken in plaats van de telefoon in tweeen breken. Opnieuw bel ik het dure 0900 nummer. Toets toets toets toets en daarna weer de computerstem. Dit keer ben ik voorbereid. ' Contactgegevens bankkantoor' zeg ik stellig, in de hoop eindelijk bij een meer administratieve tak terecht te komen. ' U wordt doorverbonden met een serivcemedewerker'. Dit klinkt beter. Er komt een aardige mevrouw aan de lijn en ik vertel haar dat ik graag een afspraak wil maken met mijn bankkantoor voor administratieve redenen. 'En welke administratieve redenen zijn dit dan mevrouw, dit kan natuurlijk van alles zijn!'
Ik bewaar mijn geduld. Blijkbaar zijn ze zelf niet bewust van de vaagheid van hun brieven. Na een goede tien minuten uitleg word ik doorverbonden met een bankkantoor dat EN vlakbij is EN op zaterdag open is. Het blijkt namelijk dat ik niet, net als vroeger, bij het bankkantoor bij mijn ouders in de buurt op bezoek moest, maar, dat ik gewoon bij ieder bankkantoor langs had kunnen komen. Het belletje was dus overbodig. Als ze dit soort informatie nou eens in de brief zouden zetten...
Als ik het gesprek bij de bank eenmaal achter de rug heb zeg ik tegen de medewerker dat ik graag nog een afspraak wil maken voor een ander gesprek. Bloedserieus kijkt hij mij aan en zegt:'Ja het is zaterdag, daarvoor kunt u het 0900 nummer beter bellen!' Drijfnat van de sneeuw zit ik tegenover hem, in het bankfilliaal waar de baliemedewerkers gewoon aan het werk zijn en waar ik de vorige keer naar doorverbonden ben.
De bank anno nu. Gewoon een beetje minder service, voor een boel meer geld.

IJskoud de lekkerste

Ik word eigenlijk nooit wakker voor de wekker gaat. Wanneer ik dus wel wakker wordt kan dat twee dingen betekenen. Een: de wekker is niet afgegaan, of twee: ik ben door de wekker heen geslapen. Het laatste gebeurt eigenlijk hoogst zelden, dus toen ik gisterochtend wakker werd, wist ik wel hoe laat het was. Namelijk te laat. Voor een double-check pak ik mijn wekker. Ik druk op alle knopjes maar het schermpje blijft zwart. Wanneer ik de lamp probeer aan te doen hoor ik een 'klink' van het lichtknopje, maar blijft het akelig donker. 'Lieverd, we hebben ons verslapen en volgens mij is de stroom uitgevallen', mompel ik slaapdronken.
In het donker proberen we ons een weg te vinden door het huis en proberen we diverse lampen en apparaten, maar niks werkt. Bijna breek ik mijn nek over een hongerige poes.Waar is dat verdomde noodpakket als je het nodig hebt? denk ik bij mezelf. Ik doe mijn kaarsen aan maar deze zijn ook (!) elektronisch en bijna leeg. Ironisch. IJskoud inmiddels kom ik erachter dat mijn laptops vrijwel allemaal leeg zijn en professorisch probeer ik via mijn telefoon het storingsnummer op te zoeken. Les 1: zorg dat je dit nummer altijd in je telefoon hebt staan voor het geval dat, vooral als de website waarop dit soort nummers staan niet werken op je telefoon. Met hulp van buitenaf (vind maar eens iemand die half 7 in de ochtend te bereiken is) ein-de-lijk een monteur op pad gestuurd toen de buurman een tel later aanbelde, ik bedoel, aanklopte, want de bel deed het niet...
Om een lang verhaal kort te maken: over drie kwartier gingen ze de straat openbreken, want hij had ook geen stroom en het was waarschijnlijk kabelbreuk. Dat is het beste wat je kunt hebben op maandagochtend: 3 mannetjes over de vloer die naast de straat ook je muur openhakken om nieuwe kabels aan te leggen, terwijl jij in je meest elegante flanellen pyama door het huis bibbert. Afijn, na 18 uur zonder stroom en een puinhoop later flikkerden de lichten weer aan en was ik als een kind zo blij. Douchen, internet, kachel aan, tv kijken, het was ineens allemaal weer mogelijk. Ik voelde mij alsof ik 2 weken op de hei had gekampeerd.
Dankbaarheid: soms is er maar een paar uurtjes kou voor nodig.