Naughty noodles

De afgelopen week stond in het teken van veel 'Goodbyes'. Goodbye voor mijn kickboksmaatje Chloe na vier maanden trouwe beuksessies, goodbye voor mijn bijna-naamgenootje en stagecollega Myrte (gevierd met het zelf maken van heerlijke sushi), en goodbye voor de rest van mijn collega's hier op de afdeling. Gisteren ging ik daarom met een aantal van hen eten bij noodlerestaurant Wagamama (vrij vertaalt: naughty child), gevolgd door een aantal gezellige drankjes in de stad. En kreeg ik daarbij ook nog eens een ontzettend super leuk en persoonlijk afscheidscadeau met Schots tintje!
Vanavond is mijn allerlaatste goodbye, toepasselijk samen met Luyken in de pub. En dan ben ik helemaal klaar voor de Schotse Hooglanden gevolgd door ons heerlijke eigen huisje. Aye!

Me last week in Glesga

Op dit moment is het 22 graden en lijkt de Schotse zomer begonnen. Wat een contrast met vijf maanden geleden, toen ik hier onder een dekentje met de kachel aan de sneeuwvlokken buiten zag vallen. Het is dan ook vooral het weer dat aangeeft dat ik hier nu mijn derde seizoen in ga. Voor de rest kan ik maar moeilijk zeggen hoe vijf maanden 'voelt' of hoe snel of hoe langzaam tijd kan gaan. Het gaat. Soms wat sneller, soms wat langzamer. En dan ineens -maar aan de andere kant ook weer helemaal niet plotseling- zijn er vijf maanden voorbij. Daarom TIJD voor een kleine compilatie!

Effe bijtanken

Kom je op je werk, stoot je zomaar je grote teen tegen een heliumtank!

Stroopleger

 

Al de hele week wilde ik iets 'leuks' doen. Gewoon weer even lekker met m'n handen bezig zijn. Helaas zijn mijn omahaakspullen al enige weken in Nederland en liggen mijn leesboeken stof te vergaren. Toen ik het idee om dan maar pannenkoeken te gaan bakken ook ten uitvoering had gebracht, wist ik het niet meer. Het was zes uur in de avond, pannenkoeken op, afwas gedaan. Hmmmmm.
Toen ineens kreeg ik het geniale idee om stroopsoldaatjes te gaan maken. Alles wat je ervoor nodig hebt is suiker (en als er iets is dat ik altijd in huis heb) en een beetje boter. Het enige wat je moet doen is de suiker laten carameliseren en dan een beetje boter erbij. Sim-pel, toch?
Nou...vier-pannen-in-de-gootsteen-en-2-uur later en slechts met 200 gram van een kilo suiker over wist ik het echt niet meer. Of de suiker smolt niet en ik had na 10 minuten gewoon nog steeds witte suiker, of de suiker met boter smolt wel maar werd niet bruin, en toen de boel een keer bruin werd zat het meteen loeivast aan de bodem van de pan. De laatste poging met een Hooooge pan, een 'How to caramelize sugar' Youtube video op de achtergrond en veel geduld werd eindelijk een geslaagde. Vijf met caramel volgegoten pijltjes en opgedroogde caremelslierten all over the place, inclusief in mijn haar en op mijn armen (?). Ach ja, en dan kan ik het natuurlijk niet laten om even lekker met een pan vol (hete, au...) caramel te spelen. Vergat ik daarna toch mooi even dat het spulletje wel warm blijft maar erg snel hard wordt, waardoor ik vervolgens nog 25 minuten nodig had om de pan weer schoon te krijgen.
Maar het resultaat mag er wezen hoor, kijk maar hier!

Primark

Voordat ik naar Schotland ging, had ik nog nooit van deze winkelketen gehoord. Zelfs toen ik er iedere dag voorbij liep had ik nog geen idee wat er allemaal te halen viel, want de oubollige kleding in de etalage leek bepaald niet uitnodigend. Maar dit kledingconcern met aantrekkingskracht categorie Ikea (= je komt altijd wel met IETS thuis) verdient het om helemaal ontdekt te worden. Na een enthousiast verhaal van een collega besloot ik ook een bezoek aan Primark te wagen, en er ging een wereld voor mij open. Het duurt ongeveer een uur voordat je je van de voorkant van de winkel naar de achterkant gewerkt hebt, wat weinig te maken heeft met de winkelgrootte, maar des te meer met het feit dat er ook nog 100 anderen zijn die ook graag goedkoop shoppen.
Gewapend tegen gillende meiden (of misschien is dat wel typisch Schots) met zwaaiende volle tassen en ellebogen stort ik mij vol overgave in de menigte, zoekend naar het laatste maatje 38. Vanwege de drukte zijn de paskamers meestal overvol maar ook daar hebben de meeste dames geen bezwaar tegen. Midden in het gangpad worden kledingstukken uitgetrokken en weer aangetrokken, en vervolgens niet al te elegant op de grond gesmeten. Volgens mij is het nog goedkoper om een nieuwe te laten maken dan het door een van de vele medewerkers weer in de rekken te laten hangen. Bijna alle tags spreken namelijk van 'made in Indonesia, India, China' en we weten allemaal dat een merkloos shirt van 1 pond waarschijnlijk niet gemaakt is uit liefdadigheid. Maar ja, wat aan de andere kant van de wereld is is niet hier en de Schotse dames hebben niet veel stof nodig.
Een klein nadeel: nog voor je de straat uit bent, heb je je vers aangeschafte outfit al bij tien andere mensen gezien. Onder de Primark-gebruikers worden dan betekenisvolle blikken uitgewisseld. Want goedkoop mag dan leuk zijn, aan anderen vertellen waar de outfit vandaan komt, is een regelrechte no go. En zo heeft alle hipheid toch zijn prijs.

Fantasiekaas met mosterd

(bron: http://misdaadjournalist.web-log.nl/)

Uitbarsting

Waar ik anders over een uurtje richting de metro ging om Luyken op te halen, moet ik nu waarschijnlijk (en hopelijk!) wachten tot middernacht. Sinds vanochtend is het Britse luchtruim wederom gesloten vanwege ronddwarreld as. En als het nog langer gaat duren barst er naast die stomme vulkaan waarschijnlijk ook iets anders uit! Dus laten we met z'n allen even duimen en heel hard blazen. Ik begin vast! Pfffffff pfffffff......

Glasgirls

 

Met Nikki in Street School Museum     Met Marita brillen passen in Primark

Twee weekenden vol sightseeing, shoppen bij Primark, kletsen, theetjes en cocktails drinken, fish & chips eten en stadswandelen. Als er iets is wat mij goed heeft gedaan, waren het deze meidenweekenden wel! Ontzettend bedankt lieve dames, het was erg leuk om jullie mijn Schotse leventje laten zien en ik heb genoten van jullie gezelschap!