Lablook

Na al het lab nieuws vond ik het wel eens tijd worden om in beeld te laten zien hoe het nou allemaal eigenlijk in z'n werk gaat.Dus zie hier alle electronica (Apple!) en toffe gadget-apparatuur. In mijn protocol moeten subjecten een computer touchscreen-taakje doen, dan krijgen ze 15 minuten breinstimulatie (repetitive Transcranial Magnetic Stimulation, rTMS) en dan het taakje nog een keer.
Voor dit hele gebeuren wordt er gebruikt gemaakt van stereotaxy oftewel neuronavigatie, waarbij je punten op het hoofd aanwijst die corresponderen met punten op de MRI scan die je in het maccie hebt gestopt. Daarna kun je met een soort van pointer de juiste locatie op het hoofd vinden waar gestimuleerd gaat worden. Daarvoor zijn er wel een aantal trackers nodig die op de TMS coil, de pointer en op het hoofd worden geplaatst, die vervolgens door de camera kunnen worden 'gelezen'. En voor mij als gadget freak vermaak ik mij natuurlijk prima met al deze technische snufjes!

      rTMS apparaat                TMS coil met Stereotaxy-tracker  

             

         

'Mijn' touchscreen                     Charming Sterotaxy-tracker

 Voetpedaal voor pulses                   Polaris camera

 Experimental setup                   My brain!

 Stereotaxy tracker voor hoofd           Achter de schermen.. 

BFF's (2)

Na een paar dagen begint de norse Lewis angzaam maar zeker een beetje te ontdooien en wil ie best wel even met Chicory op de foto. Maar natuurlijk niet zonder passende beloning...

Projectstress

Mijn periode in Glasgow was oorspronkelijk gepland rondom de start van een TMS (Transcranial Magnetic Stimulation) onderzoek bij patienten die als gevolg van een beroete dingen in een deel van hun visuele veld niet goed kunnen waarnemen (hemineglect). Interessant, toch? Helaas kreeg ik pas toen ik hier aankwam te horen dat het project aanzienlijk was vertraagd. Zo vertraagd zelfs, dat het mij waarschijnlijk niet meer gaat lukken om patienten te zien voor ik naar huis ga. Dat zal die patienten een worst wezen, maar mijn beursverstekkers dachten er anders over. Want ja, leg maar eens uit dat je zes weken geleden een beurs hebt aangevraagd voor een project en je nu pas weet dat het niet door kan gaan! Afgezien van dat hele feest had ik nu ineens geen onderzoeksonderwerp meer. Volgens mijn begeleider geen enkel probleem. 'We bedenken wel wat en voor je beurs is het vast geen eeeeenkel probleem', zo zei ze. Ze heeft er tot op de dag van vandaag geen idee van dat het mij vijf weken heeft gekost voordat ik uiteindelijk uitsluitsel kreeg dat ik mijn beurs kon behouden, op een voorwaarde: dat mijn onderwerp zoveel mogelijk moest lijken op het oorspronkelijke plan.
En dus moest ik zelf een experiment gaan opzetten, maar dan met studenten als proefpersonen in plaats van patienten. Wekenlang was ik vervolgens bezig met programmeren, ruzie maken met m'n touchscreen, en intern ruzie maken met m'n begeleidster. Want als er een ding was wat ze vooral NIET deed, was het begeleiden. In werkelijk alle opzichten moest ik het wiel opnieuw uitvinden, wat mij erg veel tijd kostte en frustraties opleverde (of ook kostte, het is maar net hoe je het ziet natuurlijk). Toen de tijd uiteindelijk daar was om mijn eerste proefpersonen te kunnen testen (na 8 weken!) vond iemand van boven blijkbaar dat ik nog een extra les moest leren. Mijn eerste proefpersoon bleek plots niet mee te mogen doen vanwege medicatiegebruik. Bij mijn tweede proefpersoon kapte de apparatuur ermee. Mijn derde proefpersoon kwam niet en toen ik vervolgens lichtelijk gefrustreerd enkele collega's om hulp vroeg -die ik nota bene zelf altijd uit de brand help- kreeg ik als antwoord: nee, aan zo'n soort experiment doe ik niet mee*. M'n vierde proefpersoon vond dat ook want die cancelde zijn afspraak na het zien van een demonstratiefilmpje en durfde spontaan niet meer!
Anyway, na al deze missers was het afgelopen woensdag ein-de-lijk raak en heb ik inmiddels 'al' 5 subjecten getest. Het is nog een boel werk te gaan maar het begin is, na negen weken, eindelijk zichtbaar! Heb ik nog 9 weken over om te werken aan een passende rTMS therapie voor m'n begeidster, die wel wat stimulatie kan gebruiken...

*Repetitive Transcranial Magnetic Stimulation (rTMS) wordt door sommigen als omstreden gezien omdat de lange termijn gevolgen nog niet voldoende in kaart zijn gebracht. Bij deze techniek geef je iedere seconde een puls aan het brein, in dit experiment voor 15 minuten. Hoewel we in dit experiment een lage intensiteit gebruiken, is er wel de bedoeling dat een klein deel van het brein daadwerkelijk 'onderdrukt' wordt in dit experiment. Afgezien daarvan vinden veel zeikerds -die mensen wel vragen 1 uur in de MRI te liggen- het irritant om 15 minuten stil te zitten en 'tikjes' op het hoofd te krijgen, want zo voelt het namelijk.

BFF's

Dit zijn Lewis en Chicory. Omdat het wel wat gezelliger kon hier in huis wonen ze sinds vandaag ook allebei hier op High Street. Chicory vind het wel gezellig, maar volgens mij denkt Lewis er anders over...
Anyway, ik vermaak mij dus wel in mijn vrije tijd. Binnenkort zal ik wat meer vertellen over mijn werk, als ik er eindelijk aan toegekomen ben te doen waarvoor ik hier ben gekomen (vertraging op vertraging op pech op meer pech)!   

Shopsleepseeing Glasgow

Een week geleden opende ik de deur van hotelkamer en zag ik twee verbaasde gezichten. Nu al hier?? Want ja, ondanks dat we pas om half vijf hadden afgesproken kon ik natuurlijk echt niet wachten om m'n mams en pam te zien! Het werd een weekend van heel veel kletsen, shoppen, sightseeiing en slapen want zo'n kleine mini meedragen (nee, niet m'n moeder) kost natuurlijk een heleboel energie. Maar oh wat hebben we genoten! M'n mams en Pam hebben kennis gemaakt met de Schotse taal (watzegtienou), de Schotse supermarkt (wat een boel kant en klaar en lekkere muffins!), de Schotse shoppingstad (net Nederland) en het Schotse-maar-niet-echt-Schotse ontbijt (cereals en alleen kaas en jam als beleg en wat een zure yoghurt!). Veel te snel was het weekend weer voorbij en gingen we allemaal met tuterende oortjes en bekaf weer naar huis. En als we dan zijn bijgekomen, zien we elkaar gelukkig BIJNA weer!

CAT (Celebrating Apart Together)

Vanochtend heeft mijn lieve mannetje eindelijk te horen gekregen dat zijn contract voor de komende 3 jaar verlengd wordt en dat hij dus zijn promotieonderzoek mag afronden! En dan moet natuurlijk gevierd worden! Helaas ben ik over 3 weken pas weer thuis, dus ik begin vast... Gefeliciteerd lieverd!

Damesweekend

Onderweg met Knorr pakketjes, thee, drop, duivenkater en andere Hollandse lekkernijen en spulletjes zitten de twee dames nu naar alle waarschijnlijkheid bij te komen van hun reis en de eerste indrukken van Glasgow in zich op te nemen. Gelukkig wacht er ook nog iets leuks voor hen! Nog een paar uurtjes en dan kan het shopweekend  in de nummer twee winkelstad van de UK beginnen!

Glasgedinburgh Weekend

Na een maand geduldig wachten, gezond eten en veel Davitamon (alles om niet toevallig WEER ziek te worden) waren niet alleen de verloren kilo's er weer helemaal aan maar was het ook tijd voor een lang weekend samen met mijn eveneens topfitte mannetje. Deze keer hebben we ons een stuk beter aan de 'planning' kunnen houden en hebben we de University tour gedaan, flink veel door de stad gewandeld (au voetjes), zijn we naar het Science Centre geweest, heb ik m'n werkplek laten zien en hebben we ook nog een dagje Edinburgh meegepikt. Niet gek, toch? Verder hebben we gewoon heerlijk van elkaars gezelschap genoten en samen de kou ontweken door lekker veel koffie en warme chocomel te drinken in de gezellige cafeetjes.
Een van de andere interessante ervaringen van dit weekend was de ENORME hoeveelheid voetbalhooligans die hier over straat gingen voor de wedstrijd Glasgow Rangers - Celtic, gekleed in teamcorresponderende kleuren en bijpassende hoeveelheid drank. Voetbal is hier volkssport nummer 1 en ook al heb je zelf geen tv, je blijft perfect op de hoogte als er een wedstrijd is door 1) kijken naar welke kleurtjes het hardste schreeuwen op straat of 2) aan te sluiten bij een van de (soms enorme) tv schermen die er in iedere pub hangen om de wedstrijd live te volgen. Wij kruisten het pad van al deze voetbalfans echter onderweg naar het Science Centre, wat zo ongeveer naast het voetbalstadion ligt. Honderden schreeuwende lallende Schotten (= onverstaanbaar) waar we helaas geen foto van hebben, want je weet maar nooit hoe een ongevraagde fotosessie bevalt op een dronken zondagmorgen. Van bijna alle andere activiteiten gelukkig wel volop foto's, dus ik zou zeggen: check it out!