De Huishoudbeurs. De Drie Dolle Dwaze dagen van de Bijenkorf is er niets bij. Waar je moet smeken om iets gratis te krijgen en waar ik gelukkig een moeder bij mij had die dat ook deed en anders uit stilzwijgend protest het toch stiekem in de tas gooide als niemand keek: 'Hier Myr, stop in de tas, snel snel!. Of ze probeerde op brutalere wijze: 'Krijg ik er nog wat bij? Heb je niets leuks? Heb je niets gratis? Krijg ik korting?' Helaas trapte bijna niemand er in en dus gingen we twee keer langs overal waar je wel wat gratis kreeg. Voor 25 rijstkorrels stond ik 10 minuten zwetend in de rij bij de Conimex stand. Ook een goede manier om aan je zelfkennis te werken, want je leert veel kanten van jezelf waarvan je niet wist dat je ze had.
Zo wist ik niet dat ik, hoewel ik nog nooit in de Rai was geweest, schijnbaar alles feilloos wist te vinden. Mijn moeder wist dat kennelijk wel, want die vroeg alles aan mij. 'Waar zijn de toiletten? Waar moeten we erin? Waar moeten we eruit? Waar is de volgende hal? Waar is de koffie, ik wil koffie! Ik wil zitten, waar kan ik zitten?' Jammergenoeg had ook mijn moeder mijn kennis een beetje overschat, waardoor we eerst door de 9-maandenbeurs -slalommend tussen de kinderwagens- moesten ploeteren voor ik uiteindelijk een uitgang gevonden had.
Toen we eenmaal bekaf bij de uitgang waren bekeken we onze buit. Ons trots gescoorde tijdschrift bleek uit najaar 2006. Gelukkig bleken de rest van onze (eventueel gejatte) 'koopjes' wel lucratief. Opgelucht en bekaf bekijken we onze buit. Hoewel niet gratis, zijn we eigenlijk best blij. 'Volgend jaar weer?' zeg ik op de terugweg in de tram. We kijken elkaar aan en we weten het antwoord al. 'Neuh...' En afgemat nemen we nog een slok van onze veel te duur betaalde cola.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten