Besties in beeld

Een gemiddelde zaterdag- of zondagmiddag ziet er tegenwoordig wat anders uit. Waar er eerst verwoed geschrobt en opgeruimd werd wordt er nu voorrang gegeven aan iets belangrijkers: heel veel troep en daarna hopelijk als resultaat een paar leuke zachte vriendjes die vervolgens een weg kunnen vinden naar een nieuw huisje.

Daar gaat echter wel wat aan vooraf. We beginnen met een Hele Hoop fantastisch leuke stofjes:

 

Daarna wordt er een patroontje geknipt (in dit geval voor een baby yeti). Makkelijker als je er een heleboel van moet maken. Dit overtrekken op stof maakt nog meer troep:

Dan wordt er een uur of twee niet meer gesproken met uitzondering voor de acteurs voor GTST (of een ander tv programma dat niet teveel afleid op de achtergrond). Want hier moet er geproduceerd worden.

 

Bijna klaar! Tijd voor de afwerking met een mooi fancy label.

 

Nu allemaal ongeduldig op een rij voor de fotosessie. Iedere Bestie wil zich natuurlijk van z'n beste kant laten zien.

En Voila. Iedere Bestie krijgt vervolgens een naam en passende biografie. Dit kan samen met alle geschoten foto's op de website!

Nieuwsgierig geworden? Kijk dan op onze website: http://handmadebesties.blogspot.com

Na

6 juni 2012

Aantal keer foto's bekeken: >40. Aantal kaarten ontvangen: >50. Aantal stukken overgebleven bruidstaart: 4. We ontvangen een felicitatie-smsje voor ons eerste jubileum: de eerste week van ons huwelijk zit er alweer op! De vraag die het meest gesteld is in de afgelopen week was op de kop af: hoe voelt het nu om getrouwd te zijn?

Ik kan je zeggen: als ik de was in de machine doe, mijn brood smeer, de kattenbak verschoon of schoenen koop voelt het niet heel anders. Je leeft je leven zoals je het ' ervoor ' ook al deed. Met een verschil. Wanneer iemand mij vraagt of we thuis ook voetbal kijken, antwoord ik ontwennig dat mijn MAN alle wedstrijden van Nederland graag mag volgen (en dat zijn vrouw, ik dus, daar geen moer aan vind). Ja, mijn MAN heeft de bruiloft ook als fantastisch ervaren en nee mijn MAN en ik gaan nog niet op huwelijksreis. Ik betrap mezelf erop dat ik nog vier keer 'mijn vriend' zeg en ook dat ik dat al raar vind klinken. Als de telefoon gaat weet ik niet met welke naam ik nu op moet nemen maar ik weet wel dat ik een nieuw naambordje op de deur wil en ook kijk ik er op een bijna kinderlijke naar uit om een nieuwe bankpas te bestellen.

Het zit hem in de kleine dingen. Je bent een klein beetje anders, maar toch dezelfde. Een andere naam, die aangeeft dat je bij een bepaald iemand hoort. Dus, hoe het voelt? Precies zoals het klinkt: als heel erg getrouwd!

Voor

29 mei 2012.

Er zijn verschillende manieren om uit te kijken naar bepaalde gebeurtenissen. Je kunt er veel aan denken en voorstellen hoe het er precies uit zal zien. Je kunt de dagen aftellen, en de uren. Je kunt er niet van slapen, of juist wel.

Voor mij is er vooral een VOOR en een NA. Met een gebeurtenis als mijlpaal ertussen. Dit zorgt ervoor dat je heel veel kleine momentjes hebt om naar uit te kijken en je kunt eigenlijk dubbel aftellen. De laatste keer dat je -X- doet voor een bepaalde gebeurtenis. Je kunt de gekste dingen meetellen - althans, dat doe ik vaak ongemerkt. 

Dus VOOR bij mij een van de belangrijkste en leukste gebeurtenissen tot nu toe in mijn leven plaats zou gaan vinden deed ik het volgende:

- De laatste keer ontbijten
- De laatste keer ontbijtshit opruimen met gemopper
- De laatste keer m'n bruidsjurk bekijken zonder aan te trekken
- De laatste keer stress (oh nee, toch niet)
- De laatste keer checken of ik echt geen pukkels heb
- De laatste keer m'n bruidsjurk bekijken zonder aan te trekken
- De laatste keer kletsen met mams (nog meer stress)
- De laatste keer alleen slapen
- De laatste keer toch weer opstaan om m'n bruidsjurk te bekijken zonder aan te trekken

En weet je wat het leuke is door op zo'n manier af te tellen? De eerst volgende keer, zijn het weer allemaal eerste keren: dan doe ik alles voor het eerst als een getrouwde vrouw!