Pagina's

donderdag 20 maart 2008

Sufgesmurfd

Ongeduldig sta ik in de rij bij de Albert Heijn. 'Twaalf euro veertig alstublieft', zegt de cassiere dan. Ik doe een imitatie van het tienjarig jochie voor mij en zet een beteuterd gezicht op. Theatraal roep ik 'Heeeee jeetje wat jammmerrrr, geen SMURF!' Het meisje achter de kassa is onder de indruk van mijn acteerprestaties en pakt er toch eentje. Het blijkt voor de derde keer brilsmurf te zijn. Ik ben oprecht boos op de cassiere, want het is allemaal haar schuld: nu moet ik weer 15 euro boodschappen opsparen voor de volgende ronde.
Ja, ik geef het toe! Ik SPAAR, net als half Nederland beneden de 12 jaar, Albert Heijn smurfen. Je weet wel, van die zeer lelijk gespoten plastic gevallen die al vaak in drie onderdeeltjes kapot het zakje uitkomen. Iedereen is er in de ban van en de 'Smurfruilmiddagen' op woensdagmiddag in de AH hier om de hoek en bij de uitgang staan brutale rotkinderen die vragen of ze ' soms uw smurf mogen hebben'. Mijne krijgen ze niet, uiteraard.
Mijn dressoir ziet er zoals je kunt zien aardig vol uit. Veertien (!) lui van het smurfenvolk zijn al compleet (mede dankzij de driftige verzamelhulp van schoonmama!) , maar wie o wie helpt mij van deze kwelling af? Kleine Hint: ik moet Grote Smurf nog....

Photo_18

maandag 17 maart 2008

Nieuwe huisgenoot

Voor alle hongerige mensen die de reclame van Sultana wel eens gezien hebben: say hello to Sully, mijn Sultana-knuffel look-a-like! Mijn nieuwe huisgenootje is net als ik gek op snackies, maar samen durven we de strijd best aan voor een gezondere leefstijl! Denk ik....
Photo_32 Photo_34 Photo_35

zondag 16 maart 2008

City zonder Pier loop

00043_2
Na een paar maanden intensief (kuch) trainen was het gisteren dan eindelijk zover: de City Pier City loop in den Haag! Samen met L. ging ik daar de vijf kilometer lopen, die (evenals de tien kilometer) gewoon in de City bleef. En allemachtig, wat een mensen. Ik heb nog nooit zoveel Hagenezen zonder een mat bij elkaar gezien. Toch wel een tikje gespannen stond ik voor de dranghekken te wachten met om mij heen kinderen van amper 9 jaar en een hele horde 50 plussers. Over incompetent voelen gesproken.
Gelukkig (!) ging het allemaal wel zo soepel als gehoopt en hupste ik 36 minuten na het startschot met een rode kop gezamelijk met L. over de finish. Daar kreeg ik een mooiah medaillah en lekker veel sportdrank! Alsof het nog niet genoeg was ging L. daarna met Gerben en Olivier nog een keer lopen, maar dan voor de 10 kilometer. Lekker bezweet en ook een medaille rijker kwamen deze knappies nog even onvergetelijk op de foto!
Goed gedaan stoere mannen! En wie weet, loop ik volgend jaar aan jullie zijde!