Huisje, boompje, ....

....en Kip! Omdat alleen op de bank zitten lang zo gezellig niet is en we genoeg ruimte hadden voor een pluizig vriendje, gingen we op zoek naar een lieve kattige dame of heer. Op internet werd deze mooie dame samen met een ander kat-vriendje aangeboden. Helaas was deze al door iemand anders meegenomen en bleef zij alleen bij haar baasje achter. Omdat wij meteen gecharmeerd waren door haar mooie lange lokken, besloten we haar dan maar in haar eentje een nieuw thuis te geven. Na een lange reis van een uur stapte ze wat onwennig haar nieuwe woonomgeving in. Verrassend genoeg was de gewenning van vrij korte duur: ondanks wat stresspoepjes heeft ze het hartstikke naar haar zin en is ze helemaal gek van knuffelen! En dat is mooi, want mijn emmertje poezenmoederliefde loopt over (*borstel, borstel, borstel*)!

Hoge Schotse wegen

In alle drukte van scripties & huizen-aankoop hebben we nu ein-de-lijk een welverdiende twee weken tussenpauze! De tas is gepakt en de bestemming staat vast: we gaan twee (bekende) wandelroutes lopen door de Schotse Hooglanden! De eerste is de West Highland Way (160 km) door het glooiende Schotse landschap, waarna we meteen bij het beginpunt komen van de Great Glen Way (100 km), die ons langs de mooie wateren van Schotland leidt. We zijn van plan om deze trekkings in 11 dagen voltooid te hebben, en daarvoor neemt men o.a mee:

- Veel blarenpleisters
- 22 zakken instant voedsel voor lunch- en avondeten
- 35 Nutsen/Marsen/Snickers/maaltijdrepen
- Een riante vierpersoons (!) tent
- Een studieboek celbiology van ruim 2kg
- Regenhoes, regenjas, regenbroek...
- En natuurlijk: ons eigen over-het-hoofd muskietennet!
En dat er dan geen plek meer over is voor schone onderbroeken, ach: je moet toch prioriteiten stellen! Tot over twee weken!

Impogt Hagenees

Enige tijd geleden hadden we de knoop doorgehakt: mijn lief en ik waren klaar om samen in een huisje te gaan wonen. Gezien de logistiek leek het ons beide het beste dat dat een Haags huisje zou worden. Vanaf september zal ik in Amsterdam gaan studeren, en we dachten: als we voor het einde van het jaar een huisje willen vinden, dan kunnen we maar beter vroeg beginnen! Nu is het vaak zo dat het dingen die je graag wilt, het liever niet al te lang moet duren. Na een -voor ons gevoel- lange zoektocht met onderweg wat onervarenheid-tegenvallers vonden we dus een huisje waar we naar alle waarschijnlijkheid al een stuk eerder in zouden kunnen! Het leek niet alleen ons geschikt, maar ook onze makelaar bleek enthousiast. En zo'n unicum, want onze makelaar is gelukkig (!) erg streng, dat moet je uiteraard benutten.
De onderhandelingen over dit huisje gingen allemaal voorspoedig en dus zijn we inmiddels zijn we heel wat stappen vooruit in het proces: we hebben op vrijdag 18 juli zelfs al de koopakte voor het huis getekend! Aangezien L. op zijn site allemaal heeft benadrukt hoe dat er allemaal uit zag (klik hier) benadruk ik hier nu even de meer esthetische en uiterlijke huiselijke beslommeringen. Dus: hoe ziet ons huisje er nu eigenlijk uit?
Locatie: We gaan wonen in een Haagse portiekflat (3 verdiepingen) waarvan wij het middelste pand zullen betrekken. Het is gebouwd ergens tussen 1906 en 1930 en zo heeft het pand dus minimaal een 3,5 keer lange levensgeschiedenis dan ik. Cool. Het huisje staat in de Johannes Camphuijsstraat in de wijk Bezuidenhout en is vijf (!) minuten lopen van het station Laan van Nieuw Oost Indie....en 1 minuut lopen van de snackbar! Het huis ziet er nu van binnen zo uit:

Mooi paars is niet lelijk! De huidige bewoners waren duidelijk geen kluskampioenen en dus moeten er nog aardig wat kleine dingen aan het huis gebeuren. De afwerking van het huis is nergens echt netjes (denk aan: schilderen over afgebladerd behang). Daarom gaan we alle muren kaalstrippen en deze in een mooi rustig kleurtje verven. Alle deuren, ramen en posten nemen we hierbij ook mee. Verder lig er in 2 ruimtes (de hal en de woonkamer) al een houten vloer. Enkel in de overige ruimtes moet dus nog een vloer worden gelegd. Verder is het vooral erg veel schoonmaken! Om een impressie te geven wat de indeling van het huis is, heb ik een plattegrond gemaakt, die ongeveer-maar-niet-helemaal op schaal is.

En zo ziet het er dan van bovenaf gezien uit! En ja, het klopt inderdaad dat we een badkamer hebben ter grootte van een voorraadkast. Vroeger zat er in deze huizen geen badkamer dus deze zit tegenwoordig ingeknutseld in 1) een kast of 2) een slaapkamer. Omdat wij liever kozen voor een extra kamer hebben wij dus nu een gezellig en knusse badkast! Naar prognose krijgen we 15 september de sleutel van ons nieuwe stekkie, maar eerst moeten er nog een boel financiele zaken geregeld worden. Ken ik ondertussah moai op men haags oevenah!

Toys from boys

Terug van de wc staat er ineens een pakketje op de tafel. Met een kaartje erbij, dat dit een aardigheidje is voor mij. Voorop de kaart staat een nijntje met een telefoon in zijn hand. Een tikkeltje nerveus open ik het pakketje en zie dan een icoontje van een appeltje..
En nu ben ik in het bezit van IPhone nummer 111 van Nederland en typ ik dit berichtje nog ietwat onwennig op mijn nieuwe touchpad. Mijn lief heeft er ruim 5 uur voor in de rij moeten staan. Hij vond, dat omdat ik vanaf september zoveel heen en weer moet pendelen tussen amsterdam en den haag, ik een goede en compacte gadget moest hebben voor het doornemen van collegeslides en mijn collectie films. En wow, daar zit ik dan. Met dit gave staaltje techniek. Uiteraard hebben we meteen getest of we ook op de Grote Markt konden internetten en ja: met de GPS functie de weg naar huis vinden maakt het toch allemaal net wat avontuurlijker...
Ik ben nog blijer dan een kind in de speelgoedwinkel met mijn nieuwe gadget. Lekker emailen en collegeslides doornemen in de trein terwijl ik geniet van een heerlijk muziekje. Vrouwen en electronica, I love it! BIJNA net zoveel als van mijn lieve stoute mannetje!   


Het bewijs: L. (en Olivier) in de lange rij voor de eerste 500 Iphones!

Sufgesmurfd

Ongeduldig sta ik in de rij bij de Albert Heijn. 'Twaalf euro veertig alstublieft', zegt de cassiere dan. Ik doe een imitatie van het tienjarig jochie voor mij en zet een beteuterd gezicht op. Theatraal roep ik 'Heeeee jeetje wat jammmerrrr, geen SMURF!' Het meisje achter de kassa is onder de indruk van mijn acteerprestaties en pakt er toch eentje. Het blijkt voor de derde keer brilsmurf te zijn. Ik ben oprecht boos op de cassiere, want het is allemaal haar schuld: nu moet ik weer 15 euro boodschappen opsparen voor de volgende ronde.
Ja, ik geef het toe! Ik SPAAR, net als half Nederland beneden de 12 jaar, Albert Heijn smurfen. Je weet wel, van die zeer lelijk gespoten plastic gevallen die al vaak in drie onderdeeltjes kapot het zakje uitkomen. Iedereen is er in de ban van en de 'Smurfruilmiddagen' op woensdagmiddag in de AH hier om de hoek en bij de uitgang staan brutale rotkinderen die vragen of ze ' soms uw smurf mogen hebben'. Mijne krijgen ze niet, uiteraard.
Mijn dressoir ziet er zoals je kunt zien aardig vol uit. Veertien (!) lui van het smurfenvolk zijn al compleet (mede dankzij de driftige verzamelhulp van schoonmama!) , maar wie o wie helpt mij van deze kwelling af? Kleine Hint: ik moet Grote Smurf nog....

Nieuwe huisgenoot

Voor alle hongerige mensen die de reclame van Sultana wel eens gezien hebben: say hello to Sully, mijn Sultana-knuffel look-a-like! Mijn nieuwe huisgenootje is net als ik gek op snackies, maar samen durven we de strijd best aan voor een gezondere leefstijl! Denk ik....

City zonder Pier loop

Na een paar maanden intensief (kuch) trainen was het gisteren dan eindelijk zover: de City Pier City loop in den Haag! Samen met L. ging ik daar de vijf kilometer lopen, die (evenals de tien kilometer) gewoon in de City bleef. En allemachtig, wat een mensen. Ik heb nog nooit zoveel Hagenezen zonder een mat bij elkaar gezien. Toch wel een tikje gespannen stond ik voor de dranghekken te wachten met om mij heen kinderen van amper 9 jaar en een hele horde 50 plussers. Over incompetent voelen gesproken.
Gelukkig (!) ging het allemaal wel zo soepel als gehoopt en hupste ik 36 minuten na het startschot met een rode kop gezamelijk met L. over de finish. Daar kreeg ik een mooiah medaillah en lekker veel sportdrank! Alsof het nog niet genoeg was ging L. daarna met Gerben en Olivier nog een keer lopen, maar dan voor de 10 kilometer. Lekker bezweet en ook een medaille rijker kwamen deze knappies nog even onvergetelijk op de foto!
Goed gedaan stoere mannen! En wie weet, loop ik volgend jaar aan jullie zijde!

Frozen t(h)reats

Opgewonden loop ik met twee nieuwe door-mams-gemaakte maaltijdjes naar boven. Omdat de vriezer in mijn koelkast het niet doet, maak ik sinds kort gebruik van de vriezer van mijn twee huisgenootjes in de keuken boven. Als ik het deurtje opendoe ziet de vriezer er anders uit. Leger...Ik kijk en speur naar mijn felle bakjes met teksten als 'Myrle macaroni feb. 2008', maar ze zijn spoorloos. Net als mijn aardappels en lekkere capucijnermix. Een beetje verongelijkt schuif ik mijn twee nieuwe bakjes op de lege plek en ga terug naar beneden.
Daar vertel ik met grote teleurstelling het nieuws. Mijn moeder is natuurlijk zeer aangedaan door deze rampzalige gebeurtenis en dat vraagt om een concrete oplossing, vindt mijn vader. Een eigen vriezer! Mijn vader weet zijn weg of het web best te vinden en dus is er nog geen tien minuten later een beauty van een vriezer voor mij uitgezocht. Waar ik had gerekend op een mini vrieskastje voor wat broodjes en wat vleesjes, krijg ik nu een tafelmodel vrieskast met drie grote vriesladen waar ik zowaar een compleet lijk in kan bewaren - ik bedoel ijsjes, beleg en pizza's. Woensdag komt ie en ik kan haast niet wachten! Dan nog vullen met Magnums, Hertog, Mars-ijsjes, twisters, Ben & Jerry's....

Sneak Biopeak

Voor de vierde dag op rij schuif ik achter mijn computer. Het is nog stil en donker op de afdeling. Expres begin ik een uur eerder, zodat ik voor mijn gevoel ook een uur eerder naar huis kan. Data invoeren, pakketten maken en die naar families opsturen, testdagen draaien: het is vanaf nu tot en met eind augustus mijn vaste weekritme. Mijn stage is begonnen.
Op de dagen dat ik niet bezig ben met administratieve rompslomp en/of het bedenken van een uniek en fantastisch scriptieonderwerp, werk ik in het ziekenhuis in utrecht. Daar test ik een- en tweeeiige tweelingen en hun oudere broer of zus. Van negen tot vijf val ik ze lastig met allerlei tests en MRI-scans. Er wordt DNA van ze verzameld en hele stapels vragenlijsten. Uiteindelijk komt daar dan hopelijk een mooi eindproduct van mij uit!
Om jullie mijn eigen mooie plekje te laten zien waar ik de meeste dagen van de week doorbreng (namelijk de afdeling biopsychologie aan de VU in Amsterdam) heb ik op een vroege morgen alles stiekem op de gevoelige plaat gelegd. Hier dus mijn weblog/hyves-bijwerk/surf/msn en in de toekomst vooral scriptiewerkplaats!

Ps: ik zou het geluid niet al te hard zetten...

Winterdrukte

Momenteel ligt mijn bed bezaaid met spullen. Helm, kleding, rugbescherming, tas, snowboard. Over twee dagen vertrek ik samen met L. naar Les Deux Alpes, waar ik een week lang in de sneeuw ga ploeteren om te leren snowboarden! Uiteraard hoort daar ook een gave outfit bij! Volgens mij ben ik een van de weinige mensen die de eerste keer gaat snowboarden met volledig EIGEN materiaal. Het board pronkte al een tijdje aan de muur, maar op een gegeven moment krijgen mensen toch door dat je het niet kunt...
Voor dit hele feest begon had ik het druk met andere studentenzaken, zoals op vakantie naar Belgie met mijn zestienkoppige schoonfamilie (zie foto van Fabienne, Taco, Regina en ik in de Belgische bossen). Ik mocht mij een week vermaken in ons huisje MET zwembad (!) en we bezochten Brugge en Gent.
En jarig zijn, natuurlijk. Nu is van dat laatste geen concrete foto, maar ik kan uit betrouwbare bron zeggen dat ik zeer verwend ben. Van L. kreeg ik deze mooie Les Deux Alpes reis, en van mijn lieve nichtje deze weer een enorme zak snoep! Verder puilde mijn dressoir uit van leuke spullen, zodat mijn kamer kon versieren, sushi kan maken, urenlang kan douchen met verschillende geurtjes en daarna een leuk setje aan kan trekken. Maar het mooiste is, dat ik er nu ook als ik ga sporten modieus uit kan zien! Van Olivier (de beste vriend van L.) kreeg ik namelijk een schitterend mooie hardloopbroek (voor de insiders: bijpassend bij mijn Nike Plus kit)! Hier kan natuurlijk geen kiekje van ontbreken....
Zoals de broer van L. zei: Hals- und Beinbruch, en tot na mijn bezoek aan de sneeuw!